29:281
281
IN
I.
LIB.
SAMUEL.
CAP.
I.
282
benigna
manu
illa
largiens,
vel
vindice
restringens.
Quare
hoc
exemplo
parentes
commoveri
maxime
decet,
quod
Elcana
divinae
beneficentiae
particeps
factus,
verbum
tamen
Domini
perfici
supplex
orat.
Caeterum
gratiae
Dei
et
benedictioni
commendatos
ita
liberos,
ne
verentur
patentes
illi
committere,
atque
assiduis
precibus
sollicitare,
ut
dona
sua
coepta
in
ipsis
perficiat:
et
certum
est
Dominum
ad
preces
eorum
se
facilem
praebiturum,
reque
ipsa
demonstraturum,
nihil
a
se
peti
quod
non
impetretur.
Multae
quidem
interim
incident
difficultates:
sed
quae
facillime
studio
et
solicitudine
superabuntur.
Si
quid
vero
secus
acciderit,
sibi
quisque
imputet,
vel
segnius,
vel
aliter
quam
oportuit
precato:
ac
in
posterum
segnitiem
assiduitate
precum
compenset.
Et
de
hac
re
quidem
hactenus.
Deinceps
vero
sequitur
ablactatum
puerum,
adductum
a
parentibus,
cum
tribus
iuvencis
ad
eius
nutrimentum,
cum
epha
farinae
et
utre
vini
:
quod
annuatim
factum
inferius
videbimus.
Non
ergo
fuit
istud
votum
papistarum
simile,
qui
liberos
suos
in
monasteria
relegant,
et
religione
adstringunt.
Nam,
exempli
gratia,
is
cui
multae
natae
sunt
filiae,
queritur
in
eas
elocandas
nimiam
pecuniae
vim
insumendain,
ac
proinde
de
illis
in
monasteria
vuria
rele^andis
cogitat,
ut
haec
hic
religioni,
illa
illi
adstringatur:
sin
mares
fuerint,
hic
quidem
in
abbatem
designatur,
alter
in
monachum,
ille
in
presbyterum
et
canonicum,
ut
hac
ratione
provisum
ipsis
optime
sit
et
affatim,
ac
opimis
praebendis
ac
reditibus
instructi
genio
indulgeant.
Quae,
obsecro,
quantaque
hypocrisis,
religionem
in
vovendis
ac
dicandis
Deo
liberis
simulare,
et
turpe
tamen
sacrilegium
admittere?
pauperum
et
egenorum
facultates
vorare?
ecclesiasticos
reditus
compilare?
crucifixum
istis
omnibus
alendis
sufficientem
iactare?
Sed
religionem
attendite:
Non
sunt,
inquiunt,
ex
mundo.
Nae,
non
ex
mundo,
sed
ex
inferis.
Quis
enim
nescit
quam
foedis
ac
spurcis
libidinibus
monasteria
scateant?
qui
nescit
in
illis
nihil
nisi
verae
religionis
profanationem
audiri?
Nos
vero
contrarium
in
Elcana
et
Anna
exemplum
intueamur,
qui
ad
filii
nutritionem
necessaria
secum
adducunt,
et
annuatim
provident,
ne
Eli
pontificem
sumptibus
ullis
gravent,
quum
se
tamen
omni
patria
potestate
abdicassent,
filiumque
suum
pontifici
ministraturum
dedissent
ac
dicassent.
Sic
votum
ipsorum
rite
fuit
institutum.
Nominatim
vero
puer
dicitur
fuisse
admodum
puer,
id
est
iuvenis
ac
debilis.
Unde
Annam
minime
procrastinasse
videmus,
ut
plerumque
multae
ineptulae
ac
delicatulae
matres
solent,
quum
de
liberorum
institutione
agitur:
nunquam
illis
satis
matura
aetas
ad
scholam
frequentandam,
infirmitatem
ac
teneros
annos
praetexunt;
lectionis
portiunculam
quasi
per
iocum
sufficere
volunt,
denique
ad
minimam
auram
periisse
arbitrantur.
Hinc
|