45:28  ad  claram  notitiam  refertur.  Atqui  inter  ista  duo  multum  interest,  coeperitne  esse  Dei  filius  qui  prius  non  erat,  an  patefactus  fuerit  inter  homines,  ut  scirent  eum  esse  qui  promissus  olim  fuerat.  Certe  quum  omnibus  sacculis  Deus  a  populo  suo  invocatus  fuerit  pater,  inde  conficitur,  fuisse  in  coelo  filium,  ex  quo  et  per  quem  ista  paternitas  ad  homines  manaret.  Nimium  enim  sibi  arrogant  homines,  si  Dei  se  filios  iactare  ausint,  nisi  quatenus  sunt  unigeniti  filii  membra.  Quare  certum  est,  sanctos  patres  nonnisi  filio  mediatore  fretos  tam  honorificae  invocationis  fiduciam  sibi  sumpsisse.  Caeterum  quid  plenior  ista,  de  qua  nunc  loquimur,  cognitio  valeat,  alibi  Paulus  docet:  nempe  ut  iam  intrepide  liceat,  non  modo  vocare  Deum  patrem,  sed  clamare.  Kom.  8,  15  et  Galat.  4,  5.  Dabit  Deus  solium  David,  Diximus,  angelum  mutuari  ex  prophetis  elogia,  quibus  Christum  insigniat,  quo  melius  agnoscat  sancta  virgo,  fore  redemptorem  patribus  olim  promissum.  Quoties  de  ecclesiae  instauratione  prophetae  loquuntur,  totam  fidelium  spem  ad  regnum  Davidis  revocant,  ut  tritum  esset  apud  Iudaeos  axioma,  ecclesiae  salutem  in  felici  regni  illius  statu  fore  positam,  nec  Messiae  officio  quidquam  esse  magis  aptum  et  conveniens,  quam  regnum  Davidis  de  integro  erigere.  Quare  et  nomen  Davidis  interdum  ad  Messiam  transfertur,  ut  Ieremiae  30,  9,  Servient  Domino  suo,  et  David  regi  suo.  Item  Ezechielis  34,  24  et  37,  24,  David  servus  meus  regnabit  princeps  super  eos.  Hoseae  3,  5,  Requirent  Dominum,  et  David  regem  suum.  Loci  autem,  ubi  filius  Davidis  vocitatur,  satis  noti  sunt  ac  celebres.  In  summa  significat  angelus,  impletum  in  Christi  persona  iri  vaticinium  Amos  de  suscitando  tabernaculo  Davidis,  quod  dirutum  et  eversum  erat.  Amos  9,  l  l  .  33.  Begndbit  super  domum  Iacob.  Quum  salus  peculiariter  Iudaeis  fuerit  promissa  (sicuti  foedus  cum  patre  ipsorum  Abraham  percussum  erat)  et  Christus,  teste  Paulo  (Rom.  15,  8),  minister  fuerit  circumcisionis,  non  immerito  angelus  regnum  eius  statuit  in  gente  illa,  sicuti  propria  fuit  sedes  ac  domicilium.  Sed  hoc  cum  aliis  vaticiniis  minime  pugnat,  quae  regnum  Christi  propagant  et  extendunt  usque  ad  ultimos  terrae  fines.  Deus  enim  nova  et  admirabili  adoptione  gentes  inseruit  in  familiam  Iacob,  quae  prius  extraneae  fuerant:  sic  tamen  ut  Iudaei,  tanquam  primogeniti,  potiorem  tenerent  gradum,  quemadmodum  in  Psalmo  110,  2  habetur,  Sceptrum  potentiae  tuae  emittet  Dominus  ex  Sion.  Locatum  ergo  fuit  solium  Christi  in  populo  Israel,  unde  totum  orbem  sibi  subiiceret.  Quotquot  autem  aggregavit  per  fidem  filiis  Abrahae,  verus  Israel  censentur.  Etsi  autem  Iudaei  sua  defectione  se  abdicarunt  ab  ecclesia  Dei,  servabit  tamen  Dominus  usque  in  finem  aliquas  reliquias,  quoniam  vocatio