32:28
20.
(An
sociabitur.)
Fiduciam
rursus
colligit
a
Dei
natura
:
quia
fieri
non
potest
ut
vel
improbis
faveat,
vel
consentiat
impiis
eorum
machinationibus.
Deo
autem
adverso
quomodo
interitum
effugerent
?
Plus
autem
vehementiae
habet
interrogatio,
qua
docet
omnem
iniquitatem
Dei
naturae
esse
contrariam.
Solii
autem
consulto
meminit,
quia
non
accusat
vulgares
sicarios,
vel
fures,
quorum
infamia
passim
nota
sit,
sed
contra
tyrannos
invehitur
qui
fallaci
iuris
praetextu
opprimebant
ecclesiam.
Dicit
ergo,
quamvis
occupent
solium
quod
Deo
consecratum
est,
nihil
tamen
cum
ipso
commune
habere,
quatenus
solium
illud
sceleribus
suis
polluunt
ac
contaminant.
Clarius
se
exponit
altero
membro,
ubi
prorsus
a
Ded
alienos
esse
pronuntiat
qui
molestiam
fabricant
loco
iuris,
pi|"|
significat
ius
et
decretum,
vel
statutum
ordinem.
Perstringit
igitur
propheta
improbos
iudices,
qui
per
omne
oppressionum
genus
grassando
simulabant
tamen
se
tenere
rectum
officii
cursum.
Sic
enim
perfidi
iudices,
ut
possessionem
honesti
et
speciosi
tituli
retineant,
varios
colores
accersunt
ad
tegenda
suae
tyrannidis
flagitia.
Nunc
tenemus
quid
propheta
velit,
nempe
quamvis
honorificum
sit
solii
nomen,
ubi
tamen
corrumpitur
hominum
pravitate,
suo
pretio
et
honore
excidere
apud
Deum,
qui
iniquitati
suffragari
non
potest.
2
L
(Coibunt)
Quia
verbum
"|*|^
vel
-j*)^
copias
vel
manum
colligere
significat,
non
dubium
est
quin
significet
propheta
non
sibi
fieri
negotium
a
gregariis
hominibus,
sed
a
ducibus
populi
qui
rerum
potiebantur.
Exprimit
etiam
hoc
verbo,
se
et
reliquos
fideles
non
ab
uno
vel
altero
privato
homine
fuisse
iniuste
tractatos,
sed
a
publico
coetu.
Triste
quidem,
ac
etiam
turpe
exemplum
fuit,
in
legitimo
conventu
ita
regnare
improbos,
ut
collegium
iudicum
nihil
aliud
esset
quam
latronum
turba.
Nam
hoc
bis
indignum
est,
ubi
oppressi
fuerint
innoxii
homines,
simul
cum
iniuria^
probrum
sustinere.
Deinde
quid
minus
consentaneum,
quam
ut
tota
forensis
ratio
nihil
aliud
sit
quam
scelesta
conspiratio
ad
insontes
damnandos?
Sed
hoc
exemplo
nos
hodie
armari
convenit,
si
tantum
licentiae
permittat
Deus
impiis,
ut
praetextu
iuris,
in
perniciem
bonorum
et
simplicium
tribunal
conscendant.
Quamvis
ergo
tolerabile
non
sit
primo
intuitu,
insontes
ab
ipsis
iudicibus
crudeliter
vexari,
atque
etiam
gravari
ignominia:
quia
tamen
utraque
tentatione
servos
suos
olim
exercuit
Deus,
discamus
non
solum
iniustam
violentiam
aequo
animo
ferre,
sed
indignas
etiam
calumnias,
quibus
praeter
meritum
gravamur.
22.
(Atqui
fuit.)
Concludit
propheta,
quamvis
in
tantas
angustias
redactus
esset,
sibi
satis
fuisse
in
Deo
uno
praesidii:
quibus
verbis
iterum
eius
virtutem
illustrat,
quia
solus
tam
validos
conatus,
|