25:28
quia
extorta
haec
cessatio,
in
locum
voluntarii
sabbathi
succedet.
39.
Et
qui
remanserint
Alia
ultio,
quod
tametsi
maneant
ad
tempus
superstites,
paulatim
tabescent.
Atque
hoc
quidem
tam
ad
captivos
quam
ad
eos
qui
residui
fuerint
in
terra
referri
potest.
Antehac
minatus
est
illis
interitum,
vel
a
fame,
vel
a
gladio:
nunc
vero
ne
glorientur
se
fuisse
elapsos,
qui
non
fuerint
subita
morte
abrepti,
eos
quoque
lente
perituros
esse
denunciat:
modumque
simul
exprimit,
quia
trepidatione
implebit
eorum
corda,
ut
nemine
persequente
fugiant:
sicuti
etiam
apud
Solomonem
legitur:
Et
paveant
ad
sonitum
folii
cadentis.
Quibus
verbis
significat
impios,
quamvis
ab
externis
molestiis
liberi
sint,
nihilo
tamen
melius
habere:
quia
intus
caecis
tormentis
lacerantur.
Quamvis
enim
ad
furorem
usque
prosiliat
eorum
audacia,
fieri
tamen
non
potest
quin
mala
conscientia
eos
subinde
excruciet.
Reddit
eos
interdum
stupidos
Dei
oblivio,
imo
sensum
omnem
exuere
affectant
:
sed
ubi
Deus
ita
obbrutescere
passus
est,
mox
illis
veternum
excutit,
adeoque
praecipitat,
ut
sint
ipsi
sui
carnifices.
Docet
autem
hic
locus,
quo
robustiores
sunt
impii
ad
Dei
contemptum,
eo
magis
debilitari,
ut
ab
umbra
sua
metuant:
haec
autem
conditio
longe
miserior
quam
statim
absumi.
40.
Donec
confiteantur.
Quanquam
de
poenis
valde
saevis
et
atrocibus
concionatus
est
Moses,
docet
tamen
etiam
in
illo
formidabili
rigore
Deum
fore
placabilem:
si
modo
resipiscat
populus,
quamlibet
diuturnis
sceleribus
spem
veniae
sibi
abstulerit.
Neque
enim
quoslibet
peccatores
alloquitur:
sed
qui
sua
pervicacia,
belluinoque
impetu
magis
ac
magis
accenderint
Dei
vindictam:
eos
tamen
bene
sperare
iubet,
si
ex
animo
conversi
fuerint.
Teneamus
ergo,
Dei
misericordiam
perditis
hominibus
offerri,
et
qui
in
profunda
desperationis
abysso
sua
culpa
demersi
sunt,
ac
si
ad
inferos
usque
penetraret.
Unde
etiam
sequitur,
poenis
omnibus
quasi
stimulis
pigros
ac
tardos
urgeri
ad
poenitentiam:
plagas
vero
duriores
ad
frangendam
eorum
duritiem
tendere.
Simul
tamen
notandum
est,
singulari
privilegio
hanc
gratiam
Dei
ecclesiae
fieri:
sicuti
paulo
post
diserte
Moses
causam
assignat,
quod
Deus
memor
futurus
sit
foederis
sui.
Unde
liquet,
Deum
gratuitae
suae
adoptionis
respectu,
propitium
fore
indignis
quos
elegit.
Ex
quo
rursum
conficitur,
modo
ne
claudamus
nobis
ipsis
spei
ianuam,
quamvis
innumeras
mortes
meriti
simus,
Deum
tamen
ad
nos
sibi
reconciliandos
ultro
semper
occurrere,
tantum
foedus
a
quo
nostra
culpa
excidimus,
quasi
naufragii
tabulam
quae
nos
in
portum
salvos
deferat
amplectamur.
Probe
vero
expendere
convenit
quos
hic
commemorat
Moses
resipiscentiae
fructus.
Primo
loco
ponitur
confessio:
non
qualis
exigitur
sub
papatu,
ut
se
miseri
homines
in
aurem
|