49:279
279
EPIST.
PAULI
AD
ROMANOS
280
quod
successor
substituitur
in
eius
locum,
qui
ecclesiam
aedificavit.
Sunt
ergo
apostoli
veluti
fundatores
ecclesiae:
pastores,
qui
illis
succedunt,
tueri
debent
atque
etiam
amplificare
quod
ab
illis
excitatum
est
aedificium.
Alienum
fundamentum
vocat,
alterius
manu
iactum.
Alioqui
Christus
unicus
est
lapis
quo
ecclesia
fundatur
(1.
Corinth,
3,
l
l
et
Ephes.
2,
20).
21.
Sed
quemadmodum
scriptum.
Confirmat
vaticinio
Iesaiae
id
quod
dixerat
de
signo
sui
apostolatus.
Nam
ille
capite
52,
10,
quum
de
regno
Messiae
loquitur,
inter
caetera
praedicit,
oportere
in
universum
orbem
dilatari:
Christi
ipsius
notitiam
ad
gentes,
quibus
antea
inauditum
fuerat
eius
nomen,
perferri
oportere.
Id
per
apostolos
fieri
convenit,
quibus
specialiter
datum
est
id
mandatum:
ergo
apostolatus
Pauli
ex
eo
fit
manifestus,
quod
haec
prophetia
in
ipso
adimpletur.
Perperam
hoc
ad
munus
pastorale
trahere
quispiam
contendet,
quia
scimus
in
ecclesiis
rite
compositis,
ubi
pridem
recepta
fuit
evangelii
veritas.
Christi
nomen
assidue
esse
praedicandum.
Hac
ergo
lege
Paulus
apud
exteros
Christi
adhuc
incogniti
praeco
fuit,
ut
post
eius"
discessum
in
singulis
locis
eadem
doctrina
quotidie
in
ore
pastorum
resonaret.
Certum
enim
est
prophetam
de
regni
Christi
primordiis
disserere.
22.
Itaque
impeditus
etiam
saepius
fui
quominus
venirem
ad
vos.
23.
Nunc
vero
nullum
amplius
locum
habens
in
his
regionibus,
desiderium
autem
habens
a
multis
annis
veniendi
ad
vos,
24.
si
quando
in
Hispaniam
proficiscar,
veniam
ad
vos.
Spero
enim
fore
ut
istae
iter
faciens
videam
vos,
et
illuc
a
vobis
deducar:
si
tamen
prius
ex
parte
vestra
consuetudine
fuero
expletus.
22.
Itaque,
ete.
Quod
de
apostolatu
suo
dixerat,
nunc
etiam
alio
trahit:
ut
excuset
quod
nunquam
ad
ipsos
accessisset,
quum
illis
non
minus
quam
aliis
fuisset
destinatus.
Obiter
ergo
indicat,
ab
Iudaea
in
Illyricum
usque,
evangelium
seminando,
se
quendam
veluti
cursum
a
Domino
iniunctum
confecisse:
quo
peracto
non
negligere
ipsos
statuerit.
Ac
ne
interea
quoque
neglectos
se
putarent,
eam
suspicionem
tollit,
quum
testatur
desiderium
sibi
iam
pridem
non
defuisse.
Quod
ergo
citius
non
fecerat,
id
factum
erat
iusto
impedimento:
nunc
ubi
primum
per
vocationem
licet,
spem
illis
facit.
Ex
hoc
autem
loco
infirmum
argumentum
ducitur
profectionis
Hispanicae.
Neque
enim
protinus
sequitur,
ipsum
fuisse
perfunctum,
quia
sic
animo
concepisset.
De
spe
enim
tantum
loquitur,
qua
frustrari,
quemadmodum
alii
fideles,
nonnunquam
potuit.
24.
Spero
enim
fore.
Causam
attingit
cur
ad
eos
venire
diu
optaverit
et
nunc
instituat:
nempe
ut
ipsos
videat,
id
est,
ipsorum
conspectu
sermone-
|