[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


29:279  279  HOMILIA  IV.  280  terum  Deum  venerari  ac  colere  disceret.  Et  hactenus  quidem  de  hoc  capite.  Sequitur:  Elcanam  domi  uxorem  donec  filium  suum  ablactasset  reliquisse.  Ac  prima  quidem  fronte  istud  intuenti  videri  posset  Anna  ingrati  animi  rea,  quae,  si  quod  impedimentum  fuisset,  videbatur  illud  omne  superare  debuisse.  Nihil  enim  zelum  eius,  tantum  beneficium  a  Domino  consequutae,  debuit  remorari.  Nonne  enim  aequum  videtur  ut  quae  miraculo  prolem  suscepit  etiam  in  sanctuarium  veniat,  palam  gratum  animum  testatura  Deoque  gratias  actura?  Quare  omni  excusatione  indigna  domi  haerens  videri  potest.  Verum  minime  in  impedimento  ponit  sibi  natum  infantem,  sed  se  negat  ire  posse  donec  Deo  quem  voverat  ac  dicarat  infantem  offerat,  quem  alioqui  credibile  est  potius  ipsam  humeris  gestaturam  fuisse,  nisi  longe  alia  ipsam  occasio  esset  remorata:  quum  praesertim  videamus  Elcanam,  et  farinam  et  vinum  ac  invencos  secum  abduxisse,  unde  satis  apparet  non  fuisse  egenos,  quin  facile  infantem  vel  asino  veherent.  Quare  Anna  minime  difficultatem  itineris  respicit:  sed  hao  religione  tenetur,  ne  coram  Deo  vacua  appareat,  sed  ut  infantem  adultiorem  ulnis  suis  Deo  dicatum  offerat,  atque  adeo  sibi  veluti  ad  teinpus  concessum  reddat.  Itaque  domi  alio  ritu  quam  Elcana  maritus  in  sanctuario  sacrificat.  Lege  quidem  divina  saltem  in  anno  semel  sese  mares  Domino  in  sanctuario  sistere  iubebantur:  verum  etiam  Anna  non  erat  nescia  Deo  gratum  et  acceptum  esse  quod  illi  domi  sacrificium  offerebat:  quin  imo  pudore  quodam  retinebatur  praesentiae  divinae,  donec  voto  satisfecisset,  Deoque  rem  dicatam  consecrasset,  ut  ea  frueretur:  atque  re  ipsa  se  testaretur  ut  consequendae  sobolis  avidam,  sic  eiusdem  etiam,  quandoquidem  exaudita  est,  offerendae  cupidam:  quasi  diceret,  non  est  nobis  puer  iste  ministraturus,  sed  soli  cui  dicatus  est  sanctuario.  Habemus  Annae  consilium  et  mentem  :  cuius  autorem  etiam  maritum  videmus,  hoc  solum  ad  uxoris  verba  adiicientem:  Deus  verbum  suum  perficiat.  Ex  quibus  duae  sese  offerunt  quaestiones,  una,  quale  sit  istud  de  quo  Elcana  loquitur  verbum,  quandoquidem  nullam  e  coelo  factam  ipsi  revelationem  constat:  altera,  quomodo  perfici  expetat  quod  iam  factum  erat.  Quare  observandum  ita  loquutum  ex  usitata  scripturae  phrasi:  Deum  verbum  suum  dedisse,  quum  Annae  preces  exaudiit.  Namque  scriptura  solet  dicere  Deum  nobis  respondere,  quum  ipsum  precamur.  Atqui  vocem  nullam  edi  scimus:  non  enim  coelum  intonat,  non  mittuntur  a  Deo  Angeli,  denique  nullum  sonum  auribus  percipimus:  verum  quum  re  ipsa  Deum  nostri  misertum  sentimus,  *titq*ue  ipsum  ad  nostras  preces  benignum  annuisse  scimus,  merito  responsum  illud  divinum  appellatur.  Efcsi  Deus  igitur  ore  loquutus  sion  est,  Eleanae   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci