8:278
Ne
quid
lectores
admittant
ab
immensa
Dei
bonitate
alienum,
vel
quo
in
eius
odium
potius
quam
in
amorem
incitentur.
Atque
hic
plenis
velis
in
Deum
invehitur,
si
quos
ab
ipsa
creatione
exitio
destinet.
Atqui,
etiam
si
tota
haec
doctrina
supprimatur,
nunquam
tamen
reprobos
deficiet
occasio,
quin
Deum
et
exosum
habeant
et
sacrilegiis
suis
impetant.
Sed
quaenam
illis
sit
obstrependi
ratio,
ubi
mens
Pauli
exposita
fuerit,
suo
loco
expendetur.
Nunc
quid
diserte
et
absque
ullis
ambagibus
exprimat
Paulus,
mecum
audire
ne
recusent
quicunque
sustinent
in
Dei
schola
doceri.
Duos
nobis
filios
Isaac
proponit,
qui
quum
ambo
in
sancta
domo,
quasi
in
Dei
sacrario,
pariter
geniti
sint,
tamen
in
dissimilem
sortem
Dei
oraculo
segregantur.
Causam
discriminis,
quae
alioqui
in
utriusque
meritis
quaesita
esset,
recondito1)
Dei
consilio
assignat,
ut
propositum
Dei
maneret.
Constitutum
Deo
fuisse
audimus,
ex
duobus
geminis
alterum
tantum
eligere.
Haec
Pauli
verba
Pighius
insulso
cavillo,
tanquam
porcus
rostro,
evertere
conatur.2)
Gratiae
electionem
fuisse
respondet,8)
quia
nihil
tale
promeritus
erat
Iacob.
Sed
quum
in
eo
gratiam
commendet
Paulus,
quod
altero
reiecto
unus
[pag.
49]
eligitur,
hic
certe
concidit
quod
fingit
Pighius
de
universali
gratia.
Non
simpliciter
docet
Paulus,
ut
stabilis
foret
Dei
electio,
Iacob
vitae
fuisse
nuncupatum
haeredem:
sed
fratre
posthabito,
ius
primogeniturae
illi
delatum.
Nec
vero
me
fugit
quid
oblatrent
quidam
alii
canes,
quid
etiam
obmurmurent
imperiti
:
Testimonia,
quae
citantur
a
Paulo,4)
neque
de
vita
aeterna,
neque
de
aeterno
exitio
tractare.
Verum
si
vera
theologiae
principia,
quae
trita
esse
decebat
omnibus
Christianis,
isti
tenerent,
paulo
modestius
loquerentur.
Responsum
enim
quod
Rebeccae
datum
fuit
(G-en.
25,
23),
eo
spectabat:
Dissidii,
quod
in
utero
sentiebat,
hunc
fore
exitum,
ut
penes
minorem
resideret
Dei
benedictio
et
vitae
aeternae
foedus.
Quorsum
enim
lucta,
nisi
quod
duo
simul
foederis
haeredes
esse
non
poterant,
quod
iam
arcano
Dei
consilio
uni
erat
destinatum?
Excipiunt,
ad
terram
Canaan
id
referri:
de
qua
etiam
sermo
apud
Malachiam
habetur
(Mal.
1,
2).5)
In
quo
forte
audiendi
essent,
si
Iudaeos
Deus
in
terra
Canaan,
quasi
pecudes
in
hara,
saginasset.
Atqui,
longe
diversum
est
prophetae
consilium.
Nam
et
quia
terram
illam
Deus
Abrahae
quasi
externum
potioris
haereditatis
symbolum
6)
promiserat,
et
eius
posteris
1)
estroit
et
cache.
2)
Hoc
comma
in
gallico
omissum.
3)
ils
sont
contraints
de
confesser.
4)
de
Moyse
et
du
prophete
Malachie
(Rom.
9,
12).
5)
de
Malachia
hic
tacet
Gallus.
6)
une
arre
ou
marreau.
18*
|