6:278
Imo
quum
in
praecipuis
fidei
capitibus
post
hanc
praefationem
eos
multum
errare
constet,
quam
tutum
est,
nullo
discrimine
aut
delectu
habito,
pro
ecclesiae
traditione
suscipere,
quidquid
ipsi
tradunt?
Atque
id
est
quod
dixi,
ad
Dei
verbum
examinanda
esse
singula,
unde
palam
fiet,
quae
sit
germana
ecclesiae
traditio,
et
quid
rursum
sit
ab
ea
vel
dissentaneum,
vel
extraneum.
Alioqui
illa,
quae
omnes
pariter
repudiamus,
Tertulliani
et
Origenis
deliria
pro
oraculis
recipienda
erunt.
Sed
illud
alterum
multo
etiamnum
est
iniquius,
ut
quae
a
sanctis
patribus
dicta
sunt
non
male,
si
sanum
modo
et
candidum
habeant
interpretem,
mixtura
et
artificio
Pighii
fucus
fiant,
ad
ornandas
et
colorandas
impias
opiniones,
quas
ipsi
patres
si
hodie
viverent,
non
minus
quam
nos,
exsecrarentur.
Irenaeus
apostolorum
discipulos
viderat.
Ipse
et
Tertullianus
paucos
episcopos
referunt,
qui
ad
suam
usque
aetatem
apostolis
successerant.
Vivebant
tum
adhuc
multi
senes,
quibus
vivis
ipsi
apostolorum
sermones
familiariter
ex
patrum
suorum
narratione
noti
erant.
Non
mirum
igitur,
si
pro
apostolica
traditione
obiiciunt,
quod
tunc
communiter
in
primis
ecclesiis
non
modo
receptum
erat,
sed
pro
certo
fidei
dogmate,
quod
Paulus,
Petrus,
et
reliqui
eorum
collegae
nuper
prodidissent,
fixum
et
stabile
habebatur.
Et
tamen
Origenes,
qui
tempore
non
multum
ab
illis
differebat,
inter
fidei
principia
numerat
quasdam
sententias,
quibus
si
non
anathema
dixerit
Pighius,
a
suis
quoque
lapidabitur.
Nunc
post
tot
tantasque
conversiones,
post
talem
ecclesiarum
dissipationem,
imo
ruinam,
supercilioso
fastu,
pro
traditione
apostolica
venditare,
quidquid
quacunque
occasione,
nullo
certo
vel
tempore
vel
autore,
obrepserit,
quantum
obsecro
securitatis
habet?
At
Pighius1)
non
nisi
[pag.
64]
primos
illos
ecclesiae
proceres
citat,
sub
quibus
adhuc
florebat
religionis
puritas.
Sed
in
quem
finem?
nisi
ut
colorem,
vel
larvam
qualemcunque
crassis
impietatibus
inducat,
quibus
ullam
occasionem
dare
nunquam
sanctis
illis
viris
in
mentem
venit:
tantum
abest
ut
nunc
velint
illis
sua
scripta
suffragari.
Tantum
lectores
hortor,
ut
vetusta
illa
tempora
cum
nostris
conferant:
deinde
iudicare
per
se
poterunt,
qua
sinceritate,
aut
quo
pudore,
illorum
patrocinio
causam
suam
fulciat.
Audiamus
tamen
quae
ex
illis
testimonia
adducat.
Id
autem
habet
propositum,
ut
illos
omnes,
uno
simul
ore,
liberum
arbitrium
asserere
demonstret.
Unde
postea
duo
infert:
nos
esse
manifestos
haereticos,
qui
a
perpetuo
ecclesiae
consensu,
hoc
est,
traditione
apostolica
dissentiamus,
et
me
impudenter
mentitum
esse,
qui
scriptores
omnes
eccle-
1)
At
nunc
Pighius,
praeter
principem
omnes
scribunt.
18*
|