9:277  277  DE  OCCULTA  DEI  PROVIDENTIA.  278  docet  Paulus,  quia  homines  non  dilexerunt  veritatem,  misit  eis  Deus  spiritum  erroris  ut  crederent  mendacio  (2  Thess.  2,  11).  Tale  videtur  esse  et  illud  Amos,  capite  4  (v.  4),  Ite  Bethel,  et  peccate,  postquam  ita  facere  amatis.  Sic  hodie,  quia  homines  noluerunt  obedire  Deo,  qui  dicit  se  nolle  peccatum,  permisit  Deus  exsistere  spiritus  erroris  qui  doceant  Deum  velle  peccatum  :  ut  qui  noluerunt  obedire  veritati,  obediant  mendacio.  Adducunt  praeterea  locum  ex  Zacharia  (c.  12),  ubi  dicit  Deus  sese  irasci  nationibus  quietis,  propterea  quod  quum  ipse  leviter  succenseret  Israelitis,  illi  adiuvere  [pag.  10]  malum:  hoc  est,  gravius  vexaverunt  Israelitas,  quam  ferret  ira  Dei:  ergo  permittente,  non  volente  Deo.  Simile  exemplum  adducunt  ex  propheta  Obed,  qui  Israelitas  reprehendit  quod  Iudaeos  gravius  afflixerunt  quam  postulabat  ira  Domini  (2  Chron.  2b,  9).  Adducunt  et  huius,  quem  iam  attigi  filii  prodigi  exemplum,  quem  bi  dixeris  volente  patre  ivisse  luxuriatum,  erit  absurdissimum:  ivit  ergo  permittente.  Sic  et  sontes  dicunt  prodigos  esse  Dei  filios,  et  Deo  permittente,  non  volente,  peccantes.  Item,  Christi  dictum  illud:  Et  vos,  num  vultis  abire  (Ioann.  (>,  67)?  Certe  nolebat  ut  abirent,  sed  permittebat.  Denique  adducunt  communem  sensum,  qui  dictat  discrimen  esse  voluntatis  et  permissionis,  secundum  quem  communem  sensum  Christus  solitus  est  docere  res  divinas,  et  quem  si  tollas,  peribunt  omnes  Christi  similitudines,  de  quibus  iudicamus  sensu  communi.  CONTKA  QUARTUM.  Contra  quartum  exclamant  illud  Isaiae  (5,  20):  Vae  qui  bonum  malum  et  malum  dicunt  bonum.  Si  peccatum  est  bonum  iustumque  opus  Dei,  sequitur  ut  iustitia  sit  malum  iniustumque  opus  Dei:  est  enim  iustitia  omnino  contraria  peccato.  Si  peccatum  est  iustum,  sequitur  ut  iniustitia  sit  iusta:  nam  peccatum  est  iniustitia.  Si  peccatum  est  opus  Dei,  sequitur  ut  Deus  faciat  peccatum;  et  si  facit  peccatum,  servus  est  peccati,  ex  sententia  Christi.  Si  peccatum  est  opus  Dei,  et  Christus  venit  ut  aboleret  peccatum,  venit  ut  aboleret  opus  Dei.  Sin  venit  Christus  ut  aboleret  opus  diaboli  (sicut  testatur  Petrus)*)  quaenam  sunt  opera  diaboli?  Si  peccatum  est  iustum  opus  Dei,  Deus  odit  et  punit  iustum  opus  suum:  ergo  iniustus  est.  Quod  si  obiicitur  eis,  [pag.  l  l  ]  peccatum  non  esse  Deo  peccatum:  respondent;  Cuinam  igitur  est  peccatum?  aut  cur  odit  ipse?  auteur  peccatum  appellatur  peccatum,  nisi  quia  est  contra  legem,  non  hominum,  sed  Dei?  Si  peccatum  est  opus  Dei,  Deus  facit  peccatum:  et  si  Deus  facit  peccatum,  peccat:  sicut  qui  facit  iustitiam,  iustus  est.  Quod  si  .)  Fortasse  respexit  ad  1  Ioann.  3,  8.  Sic  Amst