7:277
277
CUM
SCHOLIIS.
278
neque
haec,
carissime
fiii,
scribimus,
quasi
ullo
modo
nobis
persuadere
possimus,
huiusmodi
te
consilia
in
animo
rata
et
confirmata
habere:
sed
ut
amans
pater
salutis
filii
et
honoris,
ac
de
utroque
sollicitus,
simul
atque
edictum
ipsius
spirensis
conventus
vidimus,
te
admonendum
duximus,
eo
quidem
gravius
quo
magis
exploratum
periculum,
in
quo
versaris,
habemus.
Denique
si
pluribus
dissuasimus,
ne
in
disceptationes
super
his,
quae
ad
religionem
pertinent,
componendas,
[pag.
30]
ius
Ubi
vel
autoritatem
sumeres:
non
ob
id
scripsimus,
quod
disceptationes
componi
non
maxime
optaremus
(35)
qui
(teste
nostra
conscientia)
ut
hoc
rite
fieret,
vitam
et
sanguinem
libenter
effunderemus:
sed
ut
exemplis
quum
ex
divina
scriptura,
tum
ex
ecclesiasticis
historiis
citatis
te
admoneremus,
ne,
quod
ad
tuum
ministerium
non
pertinet,
ipse
tibi
arrogares,
et
pro
tua
et
imperatoria
dignitate
iuberes:
sed
potius
Constantini
Magni
servi
Dei
maximi
ac
felicissimi
imperatoris
exemplo
te
hortamur,
quod
tantum
facimus,
ut
eos
primum
(36)
suo
iudici
et
suis
iudicibus
iudicandos
et
corrigendos
relinquas.
Ille
vero,
quum
rogatus
esset
ab
ipsis
sacerdotibus,
ut
in
eorum
disceptationibus
se
iudicem
praeberet,
prorsus
recusavit.
(37)
Cuius
verba
in
hanc
sententiam
ab
historiarum
[pag.
31]
scriptoribus,
qui
affuerunt,
citantur:
Deus
vos
constituit
sacerdotes,
et
potestatem
vobis
dedit
de
nobis
quoque
iudicandi,
et
quibus
antehac
perstringere
solebas
hominum
oculos,
pridem
evanuerunt.
Qua
fronte
tam
superbum
titulum
[pag.
71]
arrogare
tibi
audes,
quem
si
quis
angelorum
sibi
assereret,
anathemate
esset
feriendus?
Gregorio
tuo,
sicuti
iactas,
antecessori,
scelestus,
impius,
sacrilegus,
Satanae
vicarius,
praecursor
antichristi
fuit,
qui
se
episcopum
universalem
faceret,
sive
romanus,
sive
alius
quispiam.
Elige
nunc,
utrum
voles.
Aut
enim
G-regorium
damnes,
1)
oportet,
tanquam
sedi
tuae
blasphemum,
aut
tam
gravem
sententiam
sustineas.
Iam
vero
ut
parcamus
huic
tam
exsecrandae
blasphemiae,
ut,
inquam,
fingamus
vanum
esse,
quod
post
apostolos
et
prophetas
docet
Cyprianus,
unum
esse
in
ecclesia
Christi
episcopatum,
cuius
partes
in
solidum
singuli
teneant,
et
hanc
dignitatem
ad
unum
quempiam
hominum
transferri
sinamus,
quo
tamen
iure,
aut
qua
specie
tibi,
perdite
et
deplorate
latro,
conveniet?
Tune
Petri
successor,
qui
nihilo
plus
similitudinis
cum
eo
habes,
quam
Nero
quisquam,
aut
Domitianus,
aut
Caligula?
Nisi
forte
Heliogabalum
mavis,
qui
sacerdotium
novum
imperio
adiunxit.
Omnes
certe
illi
summi
pontifices
nomine
erant,
quod
in
superstitione
eius
temporis
licebat:
tu
id
nomen
hodie
usurpas
in
populo
christiano
contra
ius
et
fas,
contra
inviolabile
Christi
placitum,
contra
omnia
sanctorum
patrum
instituta,
[pag.
72]
Tu
Christi
vicarius,
cuius
omnes
cogitationes,
studia
omnia
et
facta
huc
spectant,
ut
aboleatur
Christus,
modo
nomen
inane
maneat,
quo
tanquam
meretricio
fuco
abuteris?
Tu
Christi
vicarius,
quem
iam
pueri
omnes
noverunt
certum
esse
antichristum?
Qualem
nobis
Christum
fabricabis,
si
velis
eius
imaginem
in
tyrannide
tua
agnosci?
Videmus
omnis
impietatis
antistitem,
Satanae
antesignanum,
ferocem
animarum
tyrannum,
saevum
carnificem,
quod
ad
vitam
spectat,
monstrum
ex
omnibus
flagitiis
conflatum
:
illum
denique
perditionis
filium,
quem
nobis
depingit
apostolus,
et
Christi
vicarium
iudicabimus?
|