8:275
275
DE
AETERNA
DEI
276
aufert
cor
lapideum,
et
dat
cor
carneum.
Sic
quippe
fecit
filios
promissionis
et
vasa
misericordiae
quae
praeparavit
in
gloriam.
Cur
ergo
non
omnes
docet
ut
veniant
ad
Christum,
nisi
quia
omnes
quos
docet,
misericordia
docet:
quos
autem
non
docet,
iudicio
non
docet?
quoniam
cuius
vult
miseretur,
et
quem
vult
obdurat.
Quanquam
breviore
compendio
potest
huius
quaestionis
summa
perstringi.
Trahi
a
patre
Christus
dicit,
non
quibus
flexibile
cor
datur,
ut
venire
ad
eum
possint:
sed
quorum
Deus
spiritu
suo
cor
intus
afficit,
ut
re
ipsa
veniant.
Id
non
omnibus
promiscue
dari,
experientia
[pag.
43]
vel
caecis
demonstrat.
Iam
quod
neminem
ex
eorum
numero
se
eiicere
pronunciat,
quin
potius
repositam
in
tuto
esse
omnibus
vitam,
donec
excitet
eos
in
novissimo
die:
quis
non
videt
finalem,
ut
vulgo
loquuntur,
perseverantiam
Dei
electioni
similiter
adscribi?
Fieri
potest,
ut
a
fide
quidam
excidant:
sed
qui
sibi
a
patre
donati
sunt,
extra
ruinae
periculum
Christus
esse
asserit.
Quemadmodum
et
alio
loco
(Ioann.
10,
26
seqq.),
postquam
dixit
ex
Iudaeis
quosdam
non
credere,
quia
ex
ovibus
suis
non
essent,
oves
ipsas
quasi
in
securo
salutis
portu
collocat.
Non
peribunt,
inquit,
in
aeternum:
nec
rapiet
eas
quisquam
a
manu
mea.
Pater
qui
dedit
mihi,
maior
omnibus
est.
Hunc
tam
firmum
salutis
statum
Pighius
in
fide
praesenti
fundare
non
audebit:
quum
eam
a
libero
hominis
arbitrio
suspendat.*)
Nec
quasi
de
re
ambigua
disputandum,
ubi
Christus,
cunctis
Satanae
machinationibus
suam
unius
tutelam
opponens,
ideo
tutos
ad
extremum
usque
nos
fore
pronunciat,
quia
servare
velit.
Porro
ne
cui
dubium
sit,
quos
fide
sua
protegendos
suscipiat,
iterum
nos
revocat
ad
patris
donationem.
Nec
vero
leviter
praetereundum,
quod
potentiorem
quibuslibet
adversariis
Deum
facit,
ne
minor
sit
nobis
salutis
securitas,
quam
potentiae
Dei
reverentia.
Ergo
inter
tam
violentos
[pag.
44J
insultus,
tam
varia
discrimina,
tantas
procellas
et
agitationes,
in
eo
tamen
consistit
status
nostri
perpetuitas,
quod
Deus,
quod
de
salute
nostra
apud
se
decrevit,
brachii
sui
virtute
constanter
tuebitur.
Si
quisque
nostrum
se
aspiciat:
quid
potest
aliud
quam
trepidare?
Nam
circa
nos
omnia
nutant:
et
nihil
nobis
imbecillius.
Sed
quia
coelestis
pater,
quos
filio
donavit,
perire
non
sinet,
quantum
habet
hic
potentiae,
tam
certa
est
nobis
fiducia
et
gloriatio:
quia
ideo
fortis
est,
ut
constans
et
invictus
appareat
suae
donationis
assertor.
Nam
ut
scite
Augustinus2)
dicit:
Horum
si
quisquam
perit,
fallitur
Deus.
Sed
nemo
eorum
perit,
quia
non
fallitur
Deus.
Horum
si
quisquam
perit,
humano
vitio
Deus
vincitur.
Sed
nemo
1)
Add.
ou
plustost
qu'elle
pende
de
la
comme
d'un
filet.
2)
Lib.
de
corrept,
et
grat.
cap.
7.
|