5:275
EPISTOLA
I.
glose
abs
te
in
timore
Domini
educetur,
optimaque
disciplina
imbuatur.
Nam
si
verum
est
quod
ab
Aristotele
dicitur,
suam
unicuique
domum
quandam
esse
parvuli
regni
effigiem,
in
qua
paterfamilias
ipse
instar
reguli
leges
ferat,
quibus
plebeculam
suam
ad
omnem
iustitiam
innocentiamque
instruat:
ne
hominum
quidem
iudicio
excusandus
est
ille,
qui
regendae
familiae
securus,
modo
ipsam
erga
se
satis
sedulam
ac
officiosam
semper
habeat,
in
Deum
et
homines
flagitiosam
esse
sinit.
At
tibi
altius
etiam
cogitatione
assurgendum
est:
nempe
custodiae
fideique
tuae
commissos
a
Domino
eos,
quibus
te
dominum
destinarit:
a
Domino,
inquam,
tibi
assignati
sunt,
qui
tibi
subsunt
servi,
quos
ipsi
primum,
deinde
et
sub
ipso
tibi
obedire
servireque
doceas
atque
assuefacias.
Quare
non
sine
causa
tam
gravi
censura
notavit
eos
apostolus,
qui
administrandae
familiae
sollicitudinem
abiicerent,
ut
eos
assereret
fidem
abnegasse,
et
esse
infidelibus
deteriores
(1
Tim.
5,
8).
Quid
enim
aliud,
quam
provinciam
sibi
a
Deo
traditam
deserunt
et
abiurant,
vocationemque
eius
renunciant?
At
pessimo
sunt
ingenio
famulorum
plerique,
et
in
quibus
verum
fere
vetus
illud
de
servis
proverbium
experimur:
Tot
esse
domi
nobis
hostes,
quot
sin,t
servi.
Sic
quidem
vulgo
et
existimatur
et
iactatur:
sed
non
ita
est.
Non
enim
eos
habemus
hostes,
sed
vitio
nostro
nobis
facimus,
dum
eos
instar
brutarum
animantium
sine
doctrina,
sine
Dei
cognitione,
sine
pietatis
institutione
alimus:
ac
conservos
esse
nostros
obliviscimur,
quorum
regimen
nobis
fuerit
a
coelesti
Domino
commendatum.
An
vero
scriptura
Christiani
elogium
homini
nemini
deferet,
ut
non
simul
adiiciat
ipsum
credidisse,
et
domum
eius
totam:
nos
autem
de
Christi
fide
gloriabimur,
eius
abnegationem
intra
domus
nostrae
parietes,
in
servis
nostris
foventes?
Quare,
si
in
homine
frugi
istud
apprime
requiritur,
ut
recte
et
ordine
familiam
administret,
christiani
autem
hominis
familia
tum
rite
demum
composita
censeri
debet,
si
cuiusdam
veluti
ecclesiolae
species
in
ea
spectatur:
danda
omnino
tibi
opera
est,
ne
tuam
pietatis
rudem
atque,
ignorantem
relinquas.
Neque
est
quod
te
vulgares
[pag.
42]
illi
scrupuli
morentur.
Egone
vitae
meae
arbitrium
famulo
permittam
?
Ego,
ad
me
iugulandum,
cxsertum
ensem
in
manum
praebebo?
Primum,
fac
tales
in
familiam
tuam
allegas,
quorum
indoles
ac
nativum
ingenium
boni
nonnihil
polliceatur:
eos
nactus
Dei
doctrina
excolere
aude,
verbique
eius
semine
conserere.
Providebit
ipse
caetera,
datoque
successu
efficiet,
ne
te
mandatis
suis
obsequutum
fuisse
unquam
poenitebit.
Et
sane
nisi
tibi
sponte
imponis,
dispicere
tecum
potes,
quanto
maiore
tum
molestia,
tum
periculo
habiturus
sis
perpetuo
in
ipsis
domus
tuae
penetralibus,
quos
appo-
Bitob
tibi
custodes
ducas,
a
quorum*
insidiis
tibi*
semper
metuas,
quorum
timore
angulum
nullum
habeas,
|