29:275
275
HOMILIA
IV.
276
ipsa
patrem
agnoscant,
sobolisque
autorem
ac
largitorem
profiteantur,
quos
tanto
dignatus
est
honore,
ut
in
partem
propriae
sibi
soli
dignitatis
eos
assumserit.
Sed
in
Anna
specialem
quandam
etiam
fuisse
rationem
apparet.
Nam
statim
post
oblatas
Deo
preces
concepit,
ut
illi
Deus
eius
apud
se
preces
non
irritas
fuisse
testatum
faceret,
quum
ex
prius
sterili
concepisset,
ac
filium
genuisset.
Hic
igitur
singularis
Dei
virtus
ex
temporis
collatione
sese
patefacit:
Nam
si
liberos
ex
Elcana
sicut
altera
sustulisset,
non
adeo
celebris
Dei
gratia
fuisset.
At
quum
ex
sterili,
ac
proinde
nunquam
conceptura,
repente
concipit,
ac
mater
efficitur,
merito
Dei
virtus
agnoscitur,
donumque
Dei
ac
privilegium
speciale
praedicatur,
quod
mulierculae
preces
Deus
ipse
dignatus
sit
exaudire.
Hinc
conspicuum
quousque
se
Deus
in
hominum
gratiam
deiiciat,
quum
preces,
quas
pro
vitae
praesentis
commodis
illi
offerunt,
exaudire
non
dedignatur.
Tale
est
supra
memoratum
Isaaci
exemplum
:
tale
etiam
ex
opposito
Iacobi,
quibus
istud
etiam
adiiciendum.
Quare
quum
Deus
istiusmodi
preces
exaudiat,
insigne
clementiae
signum
est
ipsius,
veluti
manum
porrigentis
nobis,
atque
cohortantis
ne
faciem
eius
refugiamus
in
eius
sinum
afflictiones
nostras
effusuri,
et
vel
minima
quaeque
ad
hanc
vitam
necessaria
flagitaturi.
Absit
vero
Deum
dicam
tanta
licentia
interpellandum,
ut
quaecunque
libido
suaserit
ab
eo
postulemus.
Nam
in
primis
divina
voluntas
est
intuenda
ad
^quam
vota
nostra
componantur,
qua
res
abiectI8simas,
puta
calceos,
vel
subligacula,
et
alia
istiusmodi
petere
non
erubescamus:
quum
ne
levissimarum
quidem
rerum
quas
nobis
a
se
adoptatis
filiis
necessarias
esse
novit,
curam
ac
sollicitudinem
abiiciat.
Et
hoc
sane
Anna
dicitur
agnovisse;
nam
postquam
marem
peperit,
Deo
eundem
et
eius
cultui
dedit
ac
dicavit:
Samuelemque
nuncupavit,
quod,
inquit,
eum
a
Domino
petii,
atque
ad
meas
ille
preces
annuit.
Observanda
vero
ratio
illa
firmissima
qua
nititur,
quum
se
ut
impetraret
filium
Deum
invocasse
dicit.
Nam
ita
fidem
suam
magis
ac
magis
confirmat,
sibi
Deum
agnoscens
benedixisse
non
tantum
largiendo
sibi
foecunditatem
ex
humanae
consuetudinis
more,
sed
extraordinaria
quadam
ratione:
quasi
Deus
testaretur
palam
hoc
miraculo,
coelo
potius
delapsum
illum
infantem
quam
ordinaria
ratione
natu
in.
Itaque
haec
fuit
Annae
mens
:
nam
etsi
ex
supra
dictis,
quibus
audivimus
illam
postulandi
finem
non
fecisse,
videri
possit
de
exauditione
incerta
fuisse,
tamen
non
dubium
est
quin
plena
bonae
spei
fuerit
ac
secundum
fidem
exaudita
sit.
Neque
vero
propterea
tantum
nobis
permittendum,
ut
quidquid
in
buccam
venerit,
a
Deo
petamus,
sperantes
nos
exauditum
iri:
sed
hinc
discendum
potius,
etsi
a
Deo
nos
exaudiri
credamus,
tamen
in
precando
assiduos
esse
opor-
|