55:274
Ut
iudicentw.
Aliorum
expositiones
omitto,
quia
mihi
videntur
a
mente
apostoli
procul
remotae.
Hoc
enim
(meo
iudicio)
per
anticipationem
dictum
est:
quia
obiici
poterat,
nullum
exstare
evangelii
erga
mortuos
profectum,
quos
minime
restituit
in
vitam.
Partem
huius
obiectionis
concedit
Petrus:
sic
tamen,
ut
salute
a
Christo
parta
non
priventur.
In
priore
itaque
membro
quum
dicit,
ut
iudicentur
carne
secundum
homines,
concessio
est:
ac
Iudicari
hic
pra
damnari
capitur,
ut
saepe
alias
:
Caro
autem
pro
externo
homine:
ut
sit
sensus,
quamvis
secundum
rationem
mundi,
interitum
patiantur
mortui
in
carne
sua:
et
damnati,
quoad
externum
hominem,
habeantur:
vivere
tamen
apud
Deum
non
desinunt,
idque
spiritu:
quia
Christus
eos
spiritu
suo
vivificat.
Nunc
addendum
quod
Paulus
ad
Rom.
cap.
8,
10,
docet,
spiritum
esse
vitam:
ac
proinde
futurum
ut
mortis
reliquias,
quae
adhuc
haerent
in
nobis,
tandem
absorbeat.
Summa
est,
utcunque
deterior
sit
mortuorum
conditio
in
carne
secundum
homines,
sufficere
tamen
quod
eos
spiritus
Christi
vivificat,
qui
aliquando
eos
ad
perfectionem
vitae
adducet.
7.
Porro
omnium
finis.
Tametsi
audiunt
fideles,
alibi
quam
in
mundo
suam
felicitatem
esse:
quia
tamen
diu
se
victuros
putant,
haec
prava
imaginatio
pigros,
imo
socordes
reddit,
ne
studia
sua
applicent
ad
regnum
Dei.
Quamobrem
apostolus
ut
eos
excitet
a
sopore
carnis,
admonet,
propinquum
esse
rerum
omnium
finem.
Quo
significat
non
desidendum
esse
in
hoc
mundo,
unde
paulo
post
migrare
nos
oporteat.
Quamquam
non
de
privato
tantum
cuiusque
fine
loquitur,
sed
de
universa
mundi
reparatione:
ac
si
diceret,
venturum
brevi
Christum
qui
finem
omnibus
imponet.
Non
mirum
igitur
si
nos
obruant
mundi
curae,
sopitosque
teneant:
si
oculos
perstringat
praesentium
rerum
adspectus:
quia
omnes
fere
nobis
aeternitatem
in
mundo
promittimus
:
saltem
nunquam
finis
venit
in
mentem.
Quod
si
auribus
nostris
insonaret
Christi
tuba,
sensus
omnes
nostros
acriter
percelleret,
neque
ita
torpere
pateretur.
Caeterum
obiici
posset,
longam
aetatum
seriem
fluxisse
ex
quo
hoc
scripsit
Petrus,
necdum
tamen
finem
conspici.
Respondeo,
nobis
ideo
longum
videri
tempus,
quia
longitudinem
metimur
caducae
huiusce
vitae
spatiis:
verum
si
in
perpetuitatem
futurae
vitae
respicere
possemus,
multa
saecula
nobis
instar
momenti
fore:
quemadmodum
et
proxima
epistola
dicet.
Praeterea
tenendum
est
illud
principium,
ex
quo
semel
apparuit
Christus,
nihil
fidelibus
relictum
esse,
nisi
ut
suspensis
animis
semper
ad
secundum
eius
adventum
intenti
essent.
Vigilantia
et
sobrietas,
ad
quas
eos
hortatur,
mentis
sunt
potius
quam
corporis,
meo
iudicio.
Congruunt
enim
haec
verba
cum
illis
Christi
(Matth.
25,
13):
Vigilate,
quia
nescitis
diem
neque
horam.
Nam
18
|