5:274
tibi
expediam.
Adsis1)
modo
vicissim
tum
accincta
propensaque
ad
auscultandam
Domini
vocem
obedientia,
tum
ad
exsequenda
eius
imperia
constanti
intrepidaque
animi
destinatione
:
ac
denique,
id
quod
est,
memineris,
non
tam
ab
homine
tibi
dari
consilium,
quam
e
sacro
aeterni
Dei
ore
acceptum
oraculum
per
hominem
pronunciari.
Hoc
ergo
in
primis
tibi,
in
universum
interdictum
arbitrare,
ne
te
quisquam
aut
missae
sacrilegio
communicantem,
aut
coram
simulacro
caput
detegentem
conspiciat,
aut
ullam
omnino
superstitionem
suscipientem,
ex
earum
genere,
quibus
obscurari
Dei
gloriam,
quibus
eius
religionem
profanari,
quibus
eius
veritatem
corrumpi,
supra
docuimus.
Quas
usurpare
non
potes,
quin
et
impiis
confessionem
edas,
in
Deum
penitus
contumeliosam:
et
imbecillos
fratres
in
exitialem
ruinam
exemplo
tuo
trahas.
Sic
autem
dum
te
geris
(siquidem
ad
manifestiorem
confessionem
progredi
animus
non
est)
prospiciendum2)
simul
est
tibi,
quantum
in
te
situm
fuerit,
ne
miseri
illi
ac
caeci
idololatrae
(quibus
sublata
sua
superstitione
Deus
ipse
cum
tota
sua
religione
collapsus
videtur)
dum
tibi
sua
idola
contemptui
deridiculoque
esse
observarint,
Dei
quoque
contemptorem
te
ac
derisorem
esse
opinentur.
Quod
aliqua
ex
parte
assequeris,
si
et
rarus
in
eorum
sacris
compareas,
et
totam
vitae
tuae
rationem
sic
instituas,
ut
religiosum
illis
quiddam
spiret.
Age
igitur,
optime
vir,
tale
in
tuis
moribus
eluceat
pietatis,
bonitatis,
continentiae,
caritatis,
castitatis,
innocentiae
studium,
quod
omni
te
impietatis
suspicione
in
omnium
hominum
conspectu
praeclare
purget
:
ut
etiam
si
superstitiosuli
non
esse
te
sui
similem
indigne
accipiant,
servum
tamen
Dei,
velint
nolint,
agnoscere
cogantur.
Deinde,
nisi
ad
exponendam
cuivis
fidei
tuae
rationem
te
comparas,
eorum
morositati
eatenus
indulgeas,
ne
quo
tempore
sacra
sua
peragunt,
in
ipsa
media
tete
inferas,
contemptum
sine
causa
ostentaturus,
quem
ab
ipsis
(qua
sunt
ignorantia)
pro
mera
in
Deum
impietate
acceptum
iri
scias.
Et
quid
inde
lucri
vel
tibi,
vel
aliis
redeat,
si
atheon
te
esse
suspicentur,
quem
nulla
tangi
religione
existiment?
Verum,
ut
illam
suspicionis
causam
ne
ultro
dataque
opera
praebeas
consulo,
ita
si
forte
fortuna
illuc
incideris,
satius
multo
fuerit,
quidvis
de
te
suspicentur,
quam
idololatram
conspiciant,
[pag.
41J
Quod
si
dignam
christiano
homine
sanctitatem
mores
tui
habuerint,
tum
ad
refutandas
eorum
sinistras
obtrectationes,
in
illa
vitae
integritate
praesidii
satis
habebis.
Iam
et
familiae
instituendae
curam
in
primis
cave
praetermittas
:
cui
non
ideo
solum
te
esse
praefectum
cogitare
debes,
ut
obsequia
tibi
sua
operasque
reddat,
sed
ut
reli-
1)
Adsit,
1576
seqc[.
2)
Sic
sola
princeps.
Caeterae
omnes:
perspiciendum.
Quid
translator
legerit,
dubium,
il
vous
faudra
considerer
et
regarder.
'
18
|