8:273
273
PRAEDESTINATIONE.
274
tia
ia
mortem
traditum
esse
(Act.
2,
23).
Sic
enim
praescientiam
consilio
adiungit,
ut
discamus,
neque
fortuito,
neque
violento
hominum
impetu
abreptum
fuisse
Christum
ad
mortem:*)
sed
quia
Deus,
optimus
et
sapientissimus
[pag.
39]
cognitor,
ita
consulto
statuerat.
Et
unus
Pauli
locus
ad
dirimendam
omnem
controversiam
apud
sanos
lectores
sufficiet.
Deum
plebem
suam,
quam
praescivit,
repulisse
negat
(Rom.
I1,
2).
Mox
qualis
illa
fuerit
cognitio,
declarat:
quod
reliquiae
secundum
electionem
gratiae
salvae
factae
sunt
(ibid.
v.
5).
Item,
quod
Israel
operibus
non
sit
consequutus
quod
quaerebat:
sed
electio
sit
consequuta
(ibid.
v.
7).
Quam
priore
loco
praescientiam
vocavit,
postea
electionem
esse
definit,
et
quidem
gratuitam.
Puerile
figmentum
ost,
quod
gratiam
Pighius
interpretatur,
quia
Dominus
omnes
in
Adam
perditos
ad
salutem
nihilominus
invitat.
Clare
enim
Paulus
Deo
praecognitos
a
reliquis
discernit,
quos
aspectu
suo
dignatus
non
est.
Quod
idem
non
obscure
expressum
est
Christi
verbis:
Quidquid
dederit
mihi
pater,
ad
me
veniet:
et
eum
qui
venit
ad
me,
non
eiiciam
foras
(Ioann.
6,
37).
Tria
breviter
quidem,
sed
tamen
perspicue
hic
habemus:
Quotquot
veniunt
ad
Christum,
prius
ilii
a
patre
esse
datos:
deinde
omnes
qui
dati
sunt,
quasi
de
manu
in
manum
illi
tradi,
ut
vere
eius
fiant:
postremo
fidum
esse
omnium
custodem,
quos
in
eius
fidem
ac
praesidium
pater
tradidit,
ut
neminem
perire
sinat.
Nunc
si
fidei
principium
quaeritur,
respondet
Christus:
ideo
credere
qui
credunt,
quia
sibi
donati
sunt
a
patre.
Magnum
plebi
imperitae
[pag.
40]
obstaculum2)
erat
scribarum
incredulitas,
quod
vulgo
persuasum
erat,
nullam
doctrinam
fide
dignam
esse,
nisi
quae
eorum
suffragio
recepta
esset.
Clamat
ex
adverso
Christus,
singulare
esse
Dei
donum
lucem
illam,
qua
in
salutis
viam
dirigimur.
Si
quis
tergiversetur,
dari
Christo
quos
pater
in
eo
elegit:3)
manet
tamen
istud
fixum,
donationem
non
fide
modo
superiorem
esse,
sed
eius
causam
ac
originem.
Sed
in
altero
membro
longe
plus
subest
ponderis.
Neque
enim
tantum
venire
ad
se
alios
negat,
nisi
quibus
porrecta
fuerit
a
Deo
manus-
sed
omnes
qui
sibi
donati
sunt,
sine
exceptione,
credere
affirmat.
Quod
in
disputationis
contextu
uberius
confirmat.
Nemo,
inquit,
ad
me
potest
venire,
nisi
pater
meus
traxerit
eum
(Ioann.
6,
44).
Fatebitur
Pighius
illuminatione
opus
esse,
ut
ad
Christum
redeant
homines,
qui
a
Deo
erant
aversi:
sed
interea
fingit,
offerri
peraeque
omnibus
1)
Add.
comme
s'il
eust
este
contraint
de
souffrir
a
leur
appetit.
2)
scandale.
3)
Add.
et
que
par
ce
moyen
il
luy
donne
ceux
qui
≪croyent.
Calvini
opera.
Vol
VILL
|