6:273
DE
LIBERO
ARBITRIO.
Sane
si
ita
scripturas
sursum
deorsum
versare
liceat,
iam
Pighio
concedo
quod
postulat,
alibi
quaerendam
esse
certam
fidei
regulam.
Ac
videtur
mihi
de
industria
specimen
voluisse
edere
eius,
quod
dicebat:
nihil
propemodum
esse
in
scriptura,
quod
non
haeretici
sua
malitia
pervertant.
Sed
ex
adverso
efficiam,
non
sic
patere,
obnoxiamque
esse
eorum
ludibriis
Dei
veritatem,
quin
ab
illis
fortiter
vindicari
queat.
Possunt
solem
ad
tempus
obumbiare
nebulae:
sed
eius
fulgorem
neque
exstinguere,
neque
suffocare
possunt,
quin
tandem
exsuperet.
Corpus
pro
ecclesia
hoc
loco
sumit.
At
evangelista
πτῶμα
habet
(Matth.
24,
28),
quod
Graecis
cadaver
significat.
Facilis
autem
et
obvius
est
cuilibet
parabolae
sensus
:
quod
sicut
ad
cadaver
unum
solent
complures
aquilae
convolare,
ita
ad
unum
Christum
undique
electi
se
omnes
recipient.
Ergo
se
ipsum
Christus
vinculum
unitatis
facit,
non
hominum
consensum,
vel
multitudinem.
Nunc
expendant
lectores,
quam
fidelis
sit
interpres
Pighius.
Christus
de
cadavere
loquitur:
cui
se
ideo
comparat,
quod
electis
suis
causa
est,
ut
in
unum
conveniant,
et
simul
ad
eum
colligantur:
ille
corpus
ecclesiae
imaginatur.
Christus
aquilas
nominat,
perinde
ac
si
nos
vulgari
more
nostro
diceremus
corvos:
ille
argutiolam
comminiscitur,
ut
ad
veteres
ecclesiae
doctores
referat.
Applicatio
parabolae
haec
est.
Ubi
erit
Christus,
illuc
confluent
ex
toto
mundo
electi
omnes.
Ille
prorsus
diverso
modo:
ubi
erunt
aquilae,
illuc
nos
oportere
congregari.
Si
putat
adeo
futilibus
commentis,
non
modo
obrui,
sed
penitus
tolli
ex
hominum
mente
et
cordibus
omnem
scripturae
certitudinem,
est
cur
eius
stultitiam
pueri
quoque
ipsi
derideant.
Quanta
vero
sit
ecclesiasticae
traditionis
autoritas,
Pauli
testimonio
ostendit:
ubi
anathema
et
hominibus
et
angelis
denunciat,
qui
ausi
fuerint
aliquid
praedicare,
praeter
evangelium,
quod
semel
Galatis
tradiderat
(Gal.
1,8).
[pag.
57]
Fuisse
hanc
traditionem
contendit,
quia
non
de
scriptis
loquatur,
sed
viva
voce.
Dicam
breviter
de
hac
re,
absque
ulla
contentionis
specie,
quod
satis
faciat
bonis
omnibus,
improbis
os
obstruat.
Legem
initio
dedit
Dominus,
in
qua
voluntatis
suae
testimonium
populus
israeliticus
haberet.
Accessit
deinde
non
diversa
aut
nova,
sed
amplior
ac
luculentior
doctrina
ex
prophetis.
Proinde
ante
prophetas
sola
lex
autoritatem
indubiam
habebat,
ut
pro
verbo
Dei
reciperetur.
Postea
usque
dum
mundo
exhiberetur
Christus,
lege
et
prophetiis
continebatur
scriptura.
Sic
videmus
a
Christo
et
apostolis,
Moysen
et
prophetas
citari,
velut
classicos
testes
quorum
scripta,
non
secus
ac
publicae
tabulae,
in
populo
Dei
sine
controversia
agnoscerentur.
Apostoli
viva
voce
primum
testati
sunt,
quod
sibi
mandatum
erat.
Deinde
sic
visum
est
Domino,
ut
summa
praedicationis
eo-
Calvini
opera.
Vol.
VI.
|