[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:273  273  CAPUT  XV.  274  inter  utrosque  docet:  quia  utrosque  ex  misera  dissipatione  collegit,  collectos  in  regnum  patris  adduxit,  ut  fierent  unus  grex  in  uno  ovili  ac  sub  uno  pastore.  Inde  aequum  esse  innuit  ut  concordes  maneant  inter  se,  neque  contemnant  alii  alios:  quando  neutros  Christus  contemptui  habuit.  Prius  ergo  de  Iudaeis  loquitur,  ac  dicit  Christum  illis  missum  fuisse,  quo  veritatem  Dei  adimpleret,  promissiones  patribus  datas  praestando.  Hic  autem  honor  vulgaris  non  est,  quod  Christus  coeli  terraeque  Dominus,  ut  eorum  saluti  inserviret,  carnem  induit.  Quo  enim  magis  se  humiliavit  eorum  causa,  eo  maiori  honore  dignatus  est  ipsos.  Atque  id  tanquam  indubium  pro  confesso  assumit:  quo  magis  mirum  est,  tantam  esse  impudentiam  in  phreneticis  quibusdam  capitibus,  ut  in  carne  concludere,  et  ad  praesentem  mundum  alligare  omnes  veteris  testamenti  promissiones  non  dubitent1).  Ne  quid  excellentiae  prae  Iudaeis  sibi  arrogent  gentes.  Paulus  diserte  pronuntiat,  quam  Christus  attulit  salutem  Iudaeis  ex  pacto  esse  propriam:  quia  suo  adventu  impleverit  quod  olim  ppter  Abrahae  pollicitus  fuerat,  atque  ita  minister  illius  populi  fuerit  Unde  sequitur,  antiquum  foedus  spirituale  re  ipsa  fuisse,  quamvis  terrenis  figuris  annexum  esset  Complementum  enim,  de  quo  nunc  tractat  Paulus,  ad  aeternam  salutem  referre  necesse  est  Porro  ne  quis  posset  cavillari2),  nepotibus  tantum  promissam  fuisse  salutem,  quum  in  Abrahae  manu  depositum  fuit  foedus^  expresse  ipsas  promissiones  patribus  addicit  Ergo  aut  Christi  virtus  in  corporalibus  beneficiis  continebitur,  aut  latius  quam  ad  carnem  extendebatur  foedus  cum  Abrahamo  percussum.  9.  Gentes  autem  pro  misericordia.  Alterum  membrum,  in  quo  probando,  quia  dubium  erat,  plus  immoratur.  Primum  testimonium  quod  citat,  sumptum  est  ex  Psalmo  18:  qui  refertur  22.  cap.  lib.  2,  Samuelis:  ubi  procul  dubio  vaticinium  editur  de  regno  Christi.  Vocationem  porro  gentium  ex  eo  comprobat  Paulus,  quod  illic  promittitur  confessio  gloriae  Dei  inter  gentes.  Neque  enim  possumus  vere  Deum  praedicare  nisi  inter  eos,  qui  laudes  eius  exaudiunt,  dum  a  nobis  canuntur9).  Quare  ut  inter  gentes  Dei  nomen  celebretur,  illas  oportet  donari  cognitione,  et  in  communionem  populi  Dei  venire.  Ubique  enim  hoc  in  scripturis  videas,  non  posse  praedicari  Dei  laudes  nisi  in  coetu  fidelium,  quibus  aures  sunt  audiendi  praeconii  capaces.  10.  Exsultate  gentes  cum  populo  eius.  Quod  hunc  versum  communiter  interpretantur,  perinde  atque  ex  cantico  Mosis  desumptum,  mihi  non  placet:  O  At  Paulus  Me  negat  aliud  fuisse  in  circumcisione,  id  est,  inter  Iudaeos  Christi  officium,  quam  ut  promissiones  Abrahae  et  aliis  patribus  datas  re  ipsa  confirmaret.  Ac  2)  pro  nepotibus  tantum  accepisse,  expressius  illis  addicit  quum  illorum  vocat  promissiones.  3)  decantantur.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci