29:273  273  IN  L  LIB.  SAMUEL.  CAP.  I.  274  quatur.  Atqui  erat  summus  pontifex,  DQmini  nostri  Iesu  Christi  personam  repraesentans,  cuius  erat  iudicio  et  sententiae  standum,  quod  Deus  apud  Mosen  in  Deut.  ircbet,  et  ab  eius  ore  pendendum,  ut  quaecunque  dixisset,  sine  contradictione  reciperentur.  Verum  enimvero  licet  ad  tantani  dignitatem  evectus,  sponte  tamen  sua  autoritate  cessit.  Qua  in  re  nos  docet,  quo  maiora  et  ampliora  dona  a  Deo  accepimus,  eo  maiorem  in  nobis  requiri  modestiam,  neque  ob  illa  gloriandum.  Quamobrem  etsi  sacerdotes  Deus  populo  suo  praefecerat,  se  tamen  homines  esse  et  nihil  a  se  alienum  humani  putare  debuerunt:  atque  adeo  cavere  ne  sua  autoritate  et  potestate  ad  tyrannidem  aut  populi  vexationem  abuterentur:  sed  potius  sua  coram  Deo  cum  reliquis  peccata  agnoscere  veniamque  deprecari,  ac  spiritus  gratiam,  quo  duce  regerentur,  implorare.  Et  idcirco  Deo,  non  tantum  pro  populo,  sed  pro  se  ipsis  offerre  sacrificia  iussi  sunt,  alioquin  indigni  qui  ad  sanctuarium  accederent,  nisi  prius  purificati  et  sanctificati:  qua  una  ratione  populum  erudire  potuerunt.  Hinc  itaque  factum  ut  Heli  pontificem  sua  dignitas  minime  excusant,  quin  ad  Annae  simplicem  responsionem  errorem  suum  agnosceret  et  fateretur.  Ex  quo  apparet  quanta  sit  eorum  arrogantia,  qui  sua  dignitate  ad  audendum  pro  arbitrio  quidlibet  abutuntur,  nec  se  a  quoquam  reprehendi  posse  arbitrantur:  sed  se  sua  dignitate  et  autoritate  tanquam  clypeo  tegunt,  Deumque  etiam  in  mala  causa  defensorem  ac  patronum  expetunt.  At  coptra  dicendum,  eorupa  officium,  qui  ad  summos  honores  evecti  sunt,  postulare,  ut  in  agnoscendis  erroribus  suis  ipsi  vulgo  praeeant  exemplo:  et  summopere  caveant  ne  dignitate  sua  ad  infinaae  conditionis  homines  opprimendos  abutantur,  sed  eosdem  potius  sublevent  atque  tutentur.  En  ipsius  Heli  exemplum,  non  tantum  errorem  suum  agnoscentis,  veniam  deprecantis,  ac  non  modo  sollicite  illam  ab  omni  culpa  liberantis,  sed  etiam  Deum  precantis  ut  mulieris  preces  exaudire  signaretur.  Quare  agite,  fratres,  nos  sine  simulatione  et  hypqcrisi  sic  cognoscamus,  ut  quidquid  bonum,  quidquid  licitum  est,  in  nobis  inveniatur,  quo,  licet  imperfecti,  Deo  tamen  grati  simus:  ita  proximos  adiuvemus,  ut  non  hominibus  tantum,  sed  ipsi  Deo,  bonorum  omnium  largitori,  facta  nostra  comprobemus.  Denique  Dei  Opt.  Max.  maiestati  facti  supplices  precemur  eum  det  nobis  hanc  gratiam,  ut  peccata  nostra  magis  magisque  agnoscentes,  sic  ipsius  iudicia  metuamus,  ut  ad  misericordiam  eius  confugiamus,  de  eius  clementia  facti  certiores:  modo  sine  fuco  et  sincere  ad  ipsum  accedamus,  et  cum  summa  humilitate  et  modestia  malitiam  omnem  et  pravos  affectus  exuentes,  eius  iustitia  sic  vestiamur,  ut  nihil  impediat,  quominus  eius  in  nobis  nomen  glorificetur:  ac  verbo  eius  adhaerentes,  id  nocte  Calvini  opera.  Vol  XXIX.