8:272
Neque
enim
simpliciter
dicit
vocatos
(quod
in
reprobos
plerumque
competit,
quos
Deus
promiscue
cum
filiis
suis
ad
poenitentiam
[pag.
37]
fidemque
invitat)
sed
vocatos
secundum
propositum,
quod
stabile
ipso
effectu
ratumque
esse
oportet.
Nam
de
hominis
proposito
insulse
hunc
locum
exponi,
Augustinus
l)
optime
coarguit:
et
ipse
contextus
omnem
scrupulum
eximit,
ne
alieno
opus
sit
interprete.
Sequitur
enim:
Quos
praedestinaverat,
vel
definierat,
eosdem
vocavit:
et
quos
vocavit,
eos
iustificavit.
Hic
de
certo
numero
se
loqui
demonstrat
quem
sibi
Deus
in
peculium
destinavit.
Nam
quum
et
aliis
modis,
et
praesertim
externo
hominum
ministerio
vocet
permultos:
neminem,
nisi
quem
ad
vitam
ordinavit,
iustificat,
ut
tandem
glorificet.
Est
igitur
specialis
quaedam
vocatio,
quae
aeternam
Dei
electionem
sic
obsignat
et
sancit,
ut
patefaciat
quod
prius
fuit
in
Deo
absconditum.
Scio
quid
hic
nonnulli
cavillentur:
Quum
praedestinatos
Paulus
dicat
quos
Deus
praescivit,
suae
quemque
fidei
respectu
eligi.
Sed
ego
illis
quod
falso
imaginantur,
non
concedo,
intelligi
quidquam
fuisse
a
Deo
praevisum,
quod
conciliaret
illis
gratiam:
sed
quia
gratuito
electi
sint,
fuisse
praecognitos.
Quemadmodum
alibi
docet
idem
Paulus,
Deum
novisse
qui
sint
sui
(2
Tim.
2,
19),
quia
scilicet
notatos,
et
quasi
in
suo
censu
numeratos
habeat.
Neque
hoc
quoque
ab
Augustino2)
omissum
est:
Praescientiae
nomen3)
pro
Dei
[pag.
38]
consilio
accipi,
quo
suos
in
salutem
praedestinat.
Praesciri
a
Deo,
quinam
futuri
sint
vitae
haeredes,
nemo
non
fatetur.
Hoc
modo
in
quaestione
versatur,
praevideatne
quid
in
ipsis
facturus
sit,
an
quales
a
se
ipsis
sint
futuri.
Futilis
autem
argutia
est,
arrepta
praescientiae
voce,
electionem,
quam
Paulus
ubique
in
solo
Dei
proposito
includit,
hominum
meritis
alligare.
Petrus
electos
salutat,
secundum
praecognitionem
Dei
(1
Pet.
1,
2).
An
quod
praevisa
in
ipsis
aliqua
virtus
Dei
favorem
ad
eos
inclinaverit?
Atqui
Petrus
homines
inter
se
non
confert,
ut
alios
aliis
faciat
digniores:
sed
decretum
quod
in
se
Deus
statuit,
supra
causas
omnes
in
sublimi
locat:
ac
si
diceret,
nunc
censeri
inter
Dei
filios,
quia
priusquam
nascerentur
electi
fuerint.
Secundum
hanc
rationem
eodem
capite
docet,
Christum
ante
mundi
creationem
fuisse
praecognitum,
ut
sacrificio
suo
mundi
peccata
ablueret.
Quo
procul
dubio
significat,
expiationem
ab
eo
completam
aeterno
Dei
scito4)
fuisse
ordinatam.
Nec
aliter
exponi
potest
quod
in
Petri
concione
apud
Lucam
habetur:
Christum
definito
Dei
consilio
etpraescien-
1)
Lib.
ad
Bonif.
2
cap.
9
et
aliis
locis.
2)
Lib.
de
Bono
persever,
cap.
18.
3)
Princeps
male
scripserat:
nomen
non
ete.
4)
consilio
Beza.
|