[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:272  Significat  enim  ad  finem  usque  perseverandum:  sicuti  quum  dicit  Paulus  (Rom.  6,  9)  Christum  a  mortuis  excitatum,  iam  amplius  non  mori.  Nam  ideo  redempti  sumus  a  Domino,  ut  illi  serviamus  omnibus  diebus  vitae  nostrae.  In  lasciviis,  Non  recenset  integrum  catalogum:  sed  tantum  quasdam  species  attingit  ex  quibus  summatim,  colligere  liceat,  quidnam  appetant,  et  quorsum  propensi  sint  homines  spiritu  Dei  non  regniti.  Crassiora  autem  vitia  nominat,  ut  fieri  in  proferendis  exemplis  solet.  In  verborum  interpretatione  non  immorabor,  quia  nihil  habent  difficultatis.  Sed  hic  exoritur  quaestio:  quia  videtur  multis  iniuriam  facere  Petrus,  quum  omnes  lasciviae,  dissolutionis,  libidinum,  ebrietatis,  et  comessationum  reos  facit.  Certum  est  enim  non  fuisse  omnes  his  vitiis  implicitos.  Imo  in  gentibus  quosdam  scimus  honeste  et  citra  infamiae  notam  vixisse.  Respondeo,  Petrum  non  sic  tribuere  gentibus  haec  vitia,  quasi  omnium  damnet  singulos  homines,  sed  quasi  sic  ad  malum  natura  proclives  sumus:  neque  id  modo,  sed  etiam  pravitati  addicii,  ut  necessario  isti  fructus,  quos  enumerat,  ex  mala  radice  prodeant.  Nemo  quidem  est  qui  non  inclusum  in  se  habeat  vitiorum  omnium  semen:  sed  non  omnia  in  singulis  germinant  atque  emergunt.  Sic  tamen  per  totum  humanum  genus  sparsa  est  ac  diffusa  contagio,  ut  appareat  totum  corpus  innumeris  malis  refertum  esse:  nullum  vero  membrum  a  communi  corruptela  esse  immune  vel  purum.  Postremo  quoque  membrum  aliam  quaestionem  gignere  potest.  Iudaeos  enim  alloquitur  Petrus:  et  tamen  in  nefariis  idololatriis  versatos  esse  dicit.  Atqui  Iudaei  ubicunque  terrarum  agerent,  sollicite  sibi  cavebant  ab  idolis.  Duplex  solutio  afferri  potest:  vel  quod  per  synecdochen  communiter  de  omnibus  pronuntiet  quod  tantum  ad  paucos  spectabat  (neque  enim  dubium  est  quin  ex  Iudaeis  promiscue  a  gentibus  compositae  fuerint  ecclesiae  ad  quas  scribebat)  vel  quod  idolatrias  appellet  quasi  superstitiones  quarum  tunc  pleni  erant  Iudaei.  Quamquam  enim  se  Deum  Israel  colere  profitebantur,  scimus  tamen  nullam  divini  cultus  partem  apud  eos  synceram  fuisse.  Et  quanta  in  regionibus  barbaris  ac  in  turmis  dissipatis  confusio  esse  poterat,  quum  ipsa  Ierosolyma,  ex  cuius  radiis  lucem  suam  mutuabantur,  ad  extremum  impietatis  prolapsa  esset.  Scimus  enim  illic  omne  genus  deliria  impune  grassata  esse,  ut  summum  quoque  sacerdotium  et  praecipuum  ecclesiae  regimen  penes  Sadducaeos  esset.  4.  Quod  illis  videtur.  Ad  verbum  sic  Petrus  habet,  In  quo  peregrinantur,  non  concurrentibus  vobis  in  eandem  luxus  profusionem,  blasphemantes.  Sed  peregrinari  capitur  pro  morari  ut  in  re  nova  et  insolita.  Qua  loquutione  et  Latini  interdum  utuntur:  ut  quum  Cicero  dicit,  se  hospitem  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci