5:272
quum
nemo
non
videat,
eo
duntaxat
spectasse
ipsum,
ut
quando
minime
licebat
Israelitis
publicani
gentis,
sub
cuius
imperio
ac
iugo
degerent,
superstitionem
cohibere,
suae
tamen
religionis
integritatem
sibi
privatim
in
animis
suis
retinerent:
non
est
quod
idololatriae
suae
patronum
boni
isti
viri
eum
idcirco
advocent,
[pag
38]
Quod
si
ad
hanc
ipsam
prophetae
trutinam
recte
expendere
sua
facta
in
animum
inducant,
suo
semet
gladio
iugulari
facile
perspicient.
Qualis
enim
hic
quaeso
fuerit,
imo
quis
esse
omnino
poterit,
qui
conscientia
intus
Deo
canente,
ipsum
esse
unum
quem
deceat
adorari,
vultum
externumque
corporis
gestum
componere
ad
idoli
adorationem
sustineat
?
Ipsos
proinde
interrogo,
qua
conscientia
eodem
temporis
momento,
quo
Deum
solum
qui
adoretur
dignum
esse
apud
se
recognoscunt,
idola
venerari
se
palam
apud
homines
simulant?
Quid
enim
arcana
ista
confessione
proficiunt,
nisi
quod
externam
illam
suam
idololatriam
coram
Dei
tribunali
proprio
animi
testimonio
accusant?
Quare,
quod
in
eiusmodi
simulandi
improbitate
prophetae
consilio
se
obtemperare
iactant,l)
frustra
id
mentiuntur.
Neque
enim
ab
illis
quidquam
plus
ipse
exigo,
quam
quod
ille
(quisquis
est
scriptor)
suis
popularibus
imperabat:2)
nempe
ut
publice
sacrum
Dei
nomen
profanari
dum
aspiciunt,
tacitis
animi
votis
ipsum
apud
se
sanctificent:
tantum
ne
externis
significationibus,
eius
se
profanationis
consortes
esse
testentur.
Ad
haec,
siquid
ea
simulatione
peccant,
exemplo
Pauli
se
peccare,
ostendere
conantur,
qui
non
valde
dissimili
fictione
usus
fuerit,
quum
ad
recolligendam
gentis
suae
gratiam,
votum,
cuius
caeremoniam
cum
caeteris
legis
umbris
abrogatam
esse
noverat,
nuncupavit,
atque
ad
id
persolvendum
detonsus,
et
ex
legis
praescripto
purificatus
in
templo
se
stitit,
spectandumque
omnibus
exhibuit
(Act.
21,
26).
Non
hic
dicam,
quod
vel
eorum
nonnullis
arrisurum
esse
certo
scio,
nos
perperam
agere,
si
eam
Pauli
astutiam,
ad
imitandum
nobis
proponamus,
quam
infelici
successu
castigatam
minime
sibi
placere
Dominus
declaravit:
quandoquidem
rationem
esse
nullam
video,
cur
hoc
Pauli
facinus
pravae
versutiae
insimulemus.
Sed
eos
toto
coelo
hic
quoque
errare
dico,
qui
innoxiam,
nullaque
impura
superstitione
aspersam
Pauli
detonsionem
cum
sacrilegis
ritibus
comparandam
putent.
Nam
ut
demus,
Nazaraeorum
purificationem
et
oblationem
id
fuisse
caeremoniae
genus,
quod
prodeunte
Christo
una
cum
reliquis
mosaicae
legis
figuris
evanescere
debuerit:
quia
tamen
nullum
alium
in
finem
institutum
erat,
quam
ad
referendam
Domino
gratiarum
actionem,
ac
sacrificium
laudis
offerendum,
ex
eorum
utique
numero
fuit,
in
quibus
1)
Edd.
rece.
1576
*eqq.:
iactent.
2)
Eaedem
habent:
imperat.
|