8:271  271  DE  AETERNA  DEI  272  quia  credidimus,  ipse  nos  elegit,  sed  ut  nos  credamus:  ne  priores  videamur  ipsum  elegisse.  Fructum  divinae  electionis  et  effectum  [pag.  35]  Paulus  esse  clamat,  quod  sancti  esse  incipimus.  Ergo  nimis  praepostere  faciunt,  qui  fidei  electionem  subiiciunt.  *)  Deinde  quum  unicam  electionis  causam  statuat,  Dei  beneplacitum  quod  habuit  in  se  ipso,  alias  omnes  causas  excludit.  Ideo  recte  Augustinus  nos  illuc  revocari  admonet,  ne  placito  gloriemur  voluntatis  nostrae.  Sequitur  apud  Paulum  (Eph.  1,  8):  Gratia  sua  Deum  in  nos  exundasse  in  omni  prudentia,  patefacto  nobis  arcano  voluntatis  suae  secundum  beneplacitum  quod  in  se  ipso  proposuerat.  Audis  illuminationis  gratiam,  quasi  rivum  esse  ex  fonte  aeterni  illius  consilii  fluentem,  quod  ante  absconditum  fuerat.  Multum  ergo  abest,  quin  Deus  in  nobis  eligendis  aliquem  fidei  respectum  habuerit,  quae  nulla  esse  poterat,  nisi  eam  adoptionis  suae  gratia  nobis  destinasset.  Et  Paulus  iterum  confirmat,  non  aliunde  inductum  fuisse  Deum:  sed  ipsum  sibi  fuisse  autorem  et  causam,  cur  nondum  creatos  eligeret,  quibus  postea  et  fidem  conferret.  Secundum  propositum  eius,  inquit,  qui  omnia  efficit  secundum  consilium  voluntatis  suae  (ibid.  v.  li).  Quis  aeternum  Dei  propositum  nostro  opponi  non  videat?  Quod  etiam  ab  Augustino  rite  expensum  est:  qui  usque  adeo  Deum  operari  omnia  interpretatur,  ut  velle  quoque  nostrum,  quo  credimus,  efficiat.  Iam  satis  evictum  esse  arbitror,  quos  nunc  Deus  per  evangelium  in  spem  salutis  vocat  [pag.  36],  quos  in  Christi  corpus  inserit,  quos  facit  vitae  aeternae  haeredes,  aeterno  arcanoque  consilio  sibi  in  filios  adoptasse:  atque  ut  adoptaret,  usque  adeo  non  fuisse  eorum  fide  provocatum,  ut  fidei  causa  et  principium  sit  ipsa  electio:  unde  ordine  priorem  esse  constat.  Nihilo  obscurius  est,  quod  octavo  ad  Romanos  capite  habetur.  Nam  quum  dixisset,  omnia  adiumento  esse  fidelibus  qui  Deum  diligunt:  ne  felicitatis  suae  exordium  a  se  ipsis  peterent  homines,  quasi  suo  Deum  amore  ad  promerendum  tale  beneficium  praeveniant,  correctionis  vice  mox  attexit:  Qui  secundum  propositum  vocati  sunt.  Videmus  ut  priores  Deo  partes  nominatim  vindicet,  qui  vocatione  sua  efficit,  ut  diligere  incipiant,  qui  nihil  poterant  quam  odisse.  Nam  ut  totum  hominis  ingenium  excutias,  quae  ad  Deum  amandum  illic  propensio  reperietur?  Imo  Paulus  eodem  capite  omnes  carnis  sensus  Deo  inimicos  esse  pronunciat.  Si  omnes  natura  hostes  et  Deo  adversi,  sola  eius  vocatione  discerni  palam  est,  qui  deposito  odio  animos  ad  eum  amandum  convertant.  Porro  minime  dubium  est,  quin  efficax  hic  vocatio  notetur,  qua  regenerat  Deus,  quos  sibi  prius  in  filios  adoptavit.  1)  comme  si  l'on  mettoit  la  racine  apres  le  fruit.