[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:271  271  EPIST.  PETRI  I  272  quod  necesse  non  sit  hanc  similitudinem  per  omnia  congruere:  sufficit  ergo  quod  aliquatenus  configuramur  morti  Christi.  Quo  sensu  etiam  non  inepte  exponitur  illud  Pauli  (Rom.  6,  5),  nos  inseri  in  similitudinem  mortis  eius:  quia  non  eadem  prorsus  sit  ratio,  sed  quia  mors  eius  typus  sit  modo  ac  exemplar  mortificationis  nostrae.  Proinde  notandum  est,  carnis  nomen  hic  diverso  sensu  bis  esse  positum.  Nam  quum  passum  carne  Christum  dicit,  naturam  humanam,  quam  a  nobis  sumpserat  Christus,  morti  subiectam  fuisse  docet:  hoc  est,  Christum,  quatenus  homo  erat,  naturaliter  fuisse  mortuum.  In  secundo  autem  membro,  quum  de  nobis  sermo  est,  caro  est  naturae  nostrae  corruptio  ac  vitiositas.  Ita  passio  in  carne  significat  nostri  abnegationem.  Nunc  videmus  quid  inter  Christum  et  nos  simile,  quid  diversum  sit:  nempe  quod  sicut  passus  est  in  carne  a  nobis  sumpta,  sic  totam  carnem  nostram  crucifigi  oporteat.  2.  Ne  amplius.  Hic  modum  exprimit  desistendi  a  peccato:  ut  scilicet  renuntiantes  hominum  concupiscentiis,  vitam  nostram  studeamus  ad  Dei  voluntatem  componere.  Itaque  duas  renovationis  nostrae  partes  hic  comprehendit,  carnis  interitum,  et  vivificationem  spiritus.  Ab  illo  itaque  inchoandus  est  bene  vivendi  cursus:  ad  hanc  vero  pergendum.  Porro  hic  definit  Petrus  quae  sit  bene  vivendi  regula  :  quum  scilicet  a  Dei  voluntate  pendet  homo.  Unde  sequitur,  nihil  in  vita  esse  rectum  nec  compositum,  simulac  inde  aberrat.  Praeterea  notanda  est  antithesis  inter  Dei  voluntatem  et  hominum  concupiscentias.  Unde  intelligimus  quanta  sit  nostra  pravitas,  et  quantopere  luctaudum  sit,  ut  Deo  reddamur  obsequentes.  Quum  dicit,  reliquum  temporis  in  carne,  caro  pro  vita  praesenti  accipitur,  sicuti  ad  Hebraeos  capite  5,  7.  3.  Satis  enim  nobis.  Non  intelligit  Petrus,  taedio  nos  voluptatum  affici  debere,  quemadmodum  solent  qui  ad  satietatem  illis  sunt  expleti:  sed  potius  vitae  praeteritae  memoria  ad  poenitentiam  eos  stimulat.  Et  certe  hic  acerrimus  nobis  stimulus  esse  debet  ad  bene  currendum,  dum  reputamus  nos  magna  parta  vitae  extra  viam  errasse.  Admonet  autem  Petrus,  absurdum  fore,  si  a  Christo  illuminati  vitam  in  melius  non  mutent.  Nam  hic  inter  ignorantiae  et  fidei  tempora  discernit:  sc  si  diceret  aequum  esse  ut  novos  et  alios  se  homines  praebeant,  ex  quo  Christus  eos  vocavit.  Caeterum  pro  hominum  concupiscentiis,  nunc  ponit  gentium  voluntatem:  in  quo  Iudaeis  exprobat  quod  gentibus  in  omni  pollutionis  genere  permisti  essent,  quum  eos  Dominus  segregasset.  In  posterum  vero  docet  exuenda  esse  vitia  quae  caecitatem  ao  Dei  ignorantiam  in  hominibus  arguunt.  Pondus  etiam  habet  haec  particula  quod  residuum  est  vitae.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci