[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:271  271  EPIST.  PAULI  AD  ROMANOS  272  4.  Quaecunque  enim.  Exempli  applicatio  est,  ne  quis  putaret  istud  nimis  longe  petitum  esse,  quod  ad  imitationem  Christi  nos  cohortaretur.  Imo  vero,  inquit,  nihil  est  in  scripturis  quod  non  ad  vestram  eruditionem  vitaeque  vestrae  institutionem  valeat.  Insignis  locus,  quo  dum  intelligimus,  nihil  in  oraculis  Dei  contineri  inane  et  infructuosum,  simul  etiam  docemur  in  scripturae  lectione  proficere  ad  pietatem,  ac  vitae  sanctimoniam.  Quidquid  ergo  in  scriptura  proditum  est,  in  eo  discendo  elaboremus.  Contumelia  enim  fieret  spiritui  sancto,  si  putaremus  illum  docuisse  aliquid,  quod  scire  nostra  nihil  referat:  deinde  quidquid  illic  docetur,  sciamus  tendere  ad  profectum  pietatis.  Tametsi  autem  de  veteri  testamento  loquitur,  id  ipsum  tamen  de  scriptis  etiam  apostolicis  sentiendum  est  Nam  si  Christi  spiritus  ubique  est  sui  similis,  non  est  dubium  quin  suam  doctrinam  nunc  per  apostolos,  ut  olim  per  prophetas,  in  suorum  aedificationem  attemperaverit  Porro  hic  optime  redarguuntur  fanatici  spiritus  qui  iactant  vetus  testamentum  esse  abolitum,  nec  ad  Christianos  quidquam  pertinere.  Qua  enim  fronte  avertent  Christianos  ab  iis,  quae  in  ipsorum  salutem  a  Deo  destinata  testatur  Paulus?  Quod  autem*  addit,  ut  per  p  a  t  i  e  n  t  i  a  m  et  c  o  n  s  o  l  a  -  t  i  o  n  em  s  c  r  i  p  t  u  r  a  r  um  spem  habeamus,  non  omnes  partes  eius  utilitatis  comprehendit,  quae  colligenda  est  ex  verbo  Dei:  sed  breviter  notat  praecipuum  finem.  In  hoc  enim  praesertim  incumbunt  scripturae,  ut  ad  patientiam  comparatos,  et  consolationibus  armatos,  ad  spem  aeternae  vitae  erigant,  atque  in  eius  meditatione  retineant.  Nomen  exhortationis,  pro  quo  alii  consolationem  reddunt,  mihi  non  displicet:  nisi  quod  consolatio  magis  quadrat  patientiae,  quia  haec  ex  illa  nascitur.  Nam  tunc  demum  rebus  adversis  patienter  ferendis  sumus  compositi,  dum  eas  consolatione  Deus  temperat.  Patientia  enim  fidelium  non  est  illa  durities,  quam  praecipiunt  philosophi:  sed  ea  mansuetudo  qua  nos  libenter  Deo  subiicimus,  dum  gustus  bonitatis  eius  paternique  amoris  dulcia  omnia  nobis  reddit.  Ea  spem  in  nobis  alit  ac  sustinet,  ne  deficiat.  5.  Deus  autem  patientiae.  Ab  effectis  sic  nominatur  Deus,  quae  prius  scripturae  attribuebantur,  optima  quidem,  sed  diversa  ratione:  solus  sane  Deus  patientiae  et  consolationis  autor  est,  quia  utramque  cordibus  nostris  instillat  per  spiritum  suum:  verbo  tamen  suo,  velut  instrumento,  ad  id  utitur.  Docet  enim  primum  quae  sit  vera  consolatio,  et  quae  sit  vera  patientia:  deinde  illam  doctrinam  animis  nostris  inspirat  ac  inserit.  Porro  ubi  monuit  et  cohortatus  est  ad  officium  Romanos,  nunc  ad  precationem  convertitur1):  quia  satis  tenebat,  nullo  cum  profectu  disseri  de  cuiusque  officio,  nisi  *)  ut  Christus   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci