29:271
271
HOMILIA
in.
272
adeo
perspicacem
esse,
qui
de
rebus
incertis
et
incognitis
iudicans,
falli
et
errare
non
possit.
De
rebus
quidem,
quas
a
Deo
ipso
praescriptas
scimus,
certum
ex
ipsius
verbo
iudicium
ferendum:
at
in
mediis,
non
temere
de
proximis
iudicandum.
Quare
quum
Heli
deceptum
in
Anna
tam
ardenter
Deum
orante
videamus,
ut
temulentam
arbitratus
sit,
quanta
cura
et
sollicitudine
nos
decet
iudicium
cohibere,
ne
severius
in
proximorum
facta
inquirentes
de
ipsis
sententiam
temere
feramus?
Ea
summi
pontificis
erat
autoritas,
ut
quemlibet
arguere
ac
reprehendere
peccantem
posset,
a
Deo
nimirum
institutus
ut
tanquam
ipsius
legatus
sacerdotium
exerceret:
culpam
tamen
erroremque
suum
agnoscit.
Quare
discendum,
in
rebus
dubiis,
quae
in
bonam
vel
malam
partem
trahi
possunt,
rem
totam
Deo,
rece8suum
cordis
humani
vero
scrutatori
et
iudici,
committendain:
quae
certissima
est
iudiciorum
omnium
regula,
ne
in
nos
istud
quadret:
A
temerario
iudice
praeceps
sententia,
temere
de
re
quapiam
iudicantes.
Si
tamen
in
eiusmodi
hypocritas
forte
lnciderimus,
quibus
ista
sola
precum
demurmuratio
placet,
merito
detestari
illos
debemus:
quod
sola
ambitione
ducti
laudem
apud
homines
aucupentur,
ac
levibus
rumusculis
oblectentur,
nullum
interea
verae
pietatis
gustum
habentes.
At
si
quis
seorsim
et
velut
in
occulto
Deum
orans
voces
quasdam
abruptas
et
intercisas
emittat,
ac
demurmures
gestumque
prae
se
ferat
coetu
quolibet
indignum,
temerarium
et
arrogans
fuerit,
Deoque
ipsi
et
proximis
nostris
iniuriosum.
Atque
hac
in
parte
lapsus
est
Heli,
quanquam
incautus.
Nam
bonas
fuisse
Hannae
preces
et
a
Dei
spiritu
profectas
certum
est:
Quare
dum
illam
temulentiae
redarguit,
non
modo
in
mulierculam
est
iniurius,
sed
in
Deum
ipsum,
licet
non
volens,
tamen
blasphemus.
Scimus
enim
spiritum
sanctum
nostrarum
precum
esse
autorem
et
impulsorem
:
ac
sine
illius
instinctu
ne
os
quidem
nobis
ad
Deum
patere.
Quare
diligenter
haec
doctrina,
non
tantum
in
precibus,
sed
in
caeteris
omnibus
rebus
est
observanda,
futuris
alioquin
nobis
in
Deo
invocando
tardioribus
ac
segnioribus.
Etsi
enim
innumeris
vitiis
vita
nostra
referta
est,
in
illis
tamen
istud
maximum
est,
quod
tanta
in
iudicando
nostra
temeritas
est,
ut
sine
ratione
ac
iudicio,
quidlibet
nostra
sententia
et
calculo
notemus:
unde
fit
ut
de
rebus
incognitis
iudicantes,
in
ipsum
Deum
contumeliosi
simus,
id
tanquam
malum
damnantes
quod
in
bonam
partem
accipi
potest.
Consideranda
vicissim
Annae
modestia,
quae
licet
a
pontifice
iniuriam
passa,
tamen
cum
reverentia
et
humilitate
respoudet,
se
minime,
ut
rebatur,
ebriam
sed
ex
ardenti
affectu
et
animi
moerore
coram
Deo
gemere,
seque
nec
vinum,
nec
aliam
ullam
inebriantem
potionem
bibisse.
Quam
multos
hodie
videas
falso
accusatus
hanc
modestiam
|