48:27
27
IN
ACTA
APOSTOLORUM
28
deinde
fides
asseritur
eorum
doctrinae,
quam
scimus
non
humanitus
esse
fabricatam,
quum
in
eorum
linguis
spiritum
habitasse
audiamus.
Nunc
dicendum
restat,
quid
sibi
i
g
n
i
s
velit.
Procul
dubio
efficaciae
fuit
symbolum,
quae
exercenda
erat
in
apostolorum
voce.
Alioqui
etiamsi
personuissent
ad
extremos
usque
mundi
fines,
nihil
aliud
quam
aerem
sine
profectu
verberassent.
Demonstrat
itaque
Dominus
igneam
fore
eorum
vocem,
ut
hominum
corda
accendat:
ut
exusta
consumptaque
mundi
vanitate
purget
ae
renovet
omnia.
Alioqui
nunquam
tam
arduum
munus
aggredi
fuissent
ausi,
nisi
Dominus
de
praedicationis
virtute
certiores
illos
fecisset.
Hinc
factum
est,
ut
non
resonuerit
tantum
in
aere
apostolorum
doctrina,
sed
in
hominum
mentes
penetrarit,
ac
eas
coelesti
ardore
impleverit.
Neque
haec
vis
tantum
in
ore
apostolorum
fuit
ostensa,
sed
quotidie
ostenditur.
Atqui
eo
magis
cavendum
est,
ne
quum
ignis
ardet,
instar
stipulae
simus.
Porro
spiritum
sanctum
Dominus
semel
discipulis
suis
contulit
sub
visibili
specie,
ut
certo
statuamus,
nunquam
ecclesiae
defuturam
invisibilem
et
occultam
eius
gratiam.
Seditque.
Quoniam
subita
est
numeri
mutatio,
dubium
est
an
de
igni
loquatur.
Dixerat
linguas
tanquam
ex
igni
apparuisse:
sequitur
mox:
seditque
super
eos.
Ego
tamen
ad
spiritum
refero.
Hebraeis
enim
familiare
est,
substantivum
verbi,
quod
priore
membro
omiserant,
in
secundo
exprimere.
Quale
hic
exemplum
est:
sedit
super
eos
et
repleti
sunt
omnes
spiritu
sancto.
Scimus
autem
Lucam,
tametsi
graece
scripserit,
hebraismis
tamen
abundare.
^
'
Iam
quod
spiritum
sanctum
linguas
vocat,
ex
usu
scripturae
est.
Nam
et
columbam
Ioannes
(1,
32)
eodem
nomine
appellat:
quia
eiusmodi
symbolo
spiritus
sui
praesentiam
testari
Dominus
volebat.
Si
inane
esset
signum,
absurda
esset
appellatio:
sed
ubi
res
est
annexa,
congruenter
eius
nomen
signo
tribuitur,
quod
ipsam
sensibus
nostris
percipiendam
offert.
Plenitudo
spiritus,
qua
singulos
fuisse
donatos
asserit,
non
exprimit
aequalem
donorum
mensuram
in
uno
quoque,
sed
excellentiam
quae
obeundo
muneri
par
futura
esset.
4.
Coeperunt
loqui.
Praesentem
effectum
exstitisse
admonet,
ac
simul
in
quem
usum
aptandae
fuerint
linguae.
Caeterum,
quia
paulo
post
subiicit
Lucas,
advenas
ex
diversis
regionibus
miratos
esse,
quod
singuli
audirent
sua
lingua
apostolos
loquentes:
probabile
nonnullis
videtur,
non
loquutos
esse
variis
linguis,
sed
quod
lingua
una
pronuntiatum
erat,
sic
fuisse
a
singulis
perceptum,
quasi
nativam
linguam
audirent.
Eundem
ergo
sonitum
vocis
putant
varie
fuisse
distributum
inter
auditores.
Alteram
coniecturam
habent,
quod
Petrus
unam
concionem
apud
multos
ex
variis
gentibus
collectos
habuerit:
qui
eius
sermonem
intelligere
non
poterant,
nisi
alia
|