45:27
27
HARMONIA
EVANGELICA.
28
servare
significat.
Porro
futiliter
arguti
sunt,
qui
differre
contendunt
ab
hebraico
nomine
JWIJT.
Quod
rabbini
scribunt
ubique
Iesu,
constat
maligne
ab
ipsis
fieri,
ne
Christum
honorifice
appellent,
quin
potius
insimulent,
degenerem
suisse
aliquem
Iudaeum.
Itaque
tantundem
autoritatis
meretur
eorum
scriptio
ac
canis
latratus.
Quod
longe
inferius
dignitate
filii
Dei
esse
obiiciunt,
si
nomen
habeat
cum
aliis
commune,
idem
et
de
Christo
obtendi
posset.
Sed
de
utroque
solutio
est
plus
quam
facilis,
nempe
quod
sub
lege
umbratile
fuit,
in
filio
Dei
plene
et
ad
solidum
constare,
vel
substantiale
in
ipso
esse
quod
tunc
figuratum
fuit.
Nihilo
plus
momenti
habet
altera
obiectio.
Negant,
venerandum
esse
et
tremendum
nomen
Iesu,
coram
quo
omne
genu
flecti
oporteat,
nisi
unice
competat
in
filium
Dei.
Neque
enim
Paulus
(Phil.
2,
9)
nomen
magicum
illi
inducit,
in
cuius
syllabis
inclusa
sit
maiestas,
sed
perinde
valet
loquutio
ac
si
dixisset,
Christo
datum
esse
summum
imperium
a
patre,
sub
quo
totum
mundum
humiliari
oportet.
Talibus
ergo
figmentis
valere
iussis
sciamus,
nomen
Iesu
fuisse
Christo
impositum,
ut
in
eo
quaerere
discant
fideles,
quod
olim
sub
lege
adumbratum
fuerat.
32.
Hic
erit
magnus.
Idem
et
de
Ioanne
baptista
dixerat
angelus,
quem
tamen
Christo
aequare
noluit
Sed
baptista
in
ordine
suo
magnus,
Christi
autem
magnitudo
continuo
post
exprimitur,
quae
eum
supra
omnes
creaturas
extollit.
Hoc
enim
proprium
et
singulare
unus
habet,
ut
vocetur
filius
Dei,
quemadmodum
apostolus
contendit,
Hebr.
1,
5.
Fateor
quidem,
et
angelos
et
reges
interdum
ornari
hoc
titulo
in
scriptura,
sed
hi
in
commune
Dei
filii
propter
excellentiam
dicuntur.
Atqui
minime
obscurum
vel
dubium
est,
quin
filium
suum
Deus
ab
omnibus
reliquis
eximat,
quum
peculiariter
illum
sic
alloquitur,
Filius
meus
es
tu
(Psal.
2,
7).
Ergo
hic
neque
angelis,
neque
hominibus
miscetur
Christus,
ut
sit
unus
ex
grege
filiorum
Dei,
sed
quod
illi
datur,
nulli
alteri
sumere
fas
est.
Filii
Dei
sunt
reges,
certe
non
iure
naturae,
sed
quia
tanto
eos
honore
dignatus
est
Deus.
Ne
angelis
quidem
convenit
hoc
elogium,
nisi
quia
sub
summo
capite
inter
creaturas
excellunt.
Sumus
et
nos
filii,
sed
adoptione,
quam
fide
consequimur,
non
autem
habemus
a
natura:
Christus
autem
et
unicus,
et
unigenitus.
Quod
autem
verbum
futuri
temporis
eo
torquet
foedus
canis
Servetus,
ut
Christum
probet
non
aeternum
esse
Dei
filium,
sed
coepisse
talem
censeri,
ex
quo
induit
carnem
nostram,
nimis
calumniosum
est.
Ratiocinatur
ille,
non
fuisse
Christum
Dei
filium,
antequam
carne
indutus
mundo
apparuerit,
quia
dictum
sit
ab
angelo,
vocabitur.
Ego
autem
contra
excipio,
non
aliud
sonare
angeli
verba
quam
esse
talem
in
carne
manifestandum
Dei
filium,
qui
aeternus
fuerat:
nam
vocari
|