11:27
EPISTOLAE
212-214
satis
esse
si
fidem
corde
veram
et
inconcussam
servent
:
etiamsi
corpus
sanguine
Christi
consecratum
foris
idolis
prosternant
et
inclinent,
consortes
simul
Satanae
et
Christi,
si
fieri
posset.
Hanc
ergo
receptam
Zuikio
misi
Constantiense
qui
eam
non
sine
gratulatione
legit,
rogans
ut
sibi
per
me
liceret,
ut
Augustam
eam
epistolam
mittat
excudendam:
se
scire
quendam
qui
eam
typis
mandare
velit,
modo
autoris
nomen
(quod
ego
tuo
bono
in
versione
suppresseram)
permittatur
praefigi.
Hic
ego
pro
te
nihil
dicere
potui
vel
asserens
vel
negans:
statui
ergo
expiscari
literis
tuam
voluntatem,
eamque
a
te
receptam
Zuilcio
rescribere.
Tu
ergo,
frater,
si
consultum
reipublicae
christianae
velis,
et
succursum
multorum
conscientiis,
non
negabis
ut
praefigatur
nomen
tuum,
quum
alea
semel
iacta
sit.
Non
enim
te
eum
puto
qui
ob
declinandam
invidiam
aut
periculum,
tantum
fructum
impedire
velis.
Non
dubito
si
liber
hic
evulgetur,
multos
fore
qui
abiecto
iugo
pontificio
et
excusso
metu
in
castra
Christi
libero
spiritu
sint
advolaturi.
Tu
vale,
doctissime
vir,
et
mentem
tuam
hac
in
re
mihi
literis
significa
primo
quoque
tempore.
Tiguri,
ultima
Februarii.
M.
D.
XL.
Leo
Iudae
tuus.
*)
213.
CALVINUS
BULLINGERO.
Post
diuturnum
imo
nimis
longum
silentium
tandem
aliquando
ad
eum
rescribit
et
nihil
antiquius
habet
quam
ut
concordiam
inter
duas
ecclesias
falsa
suspicione
turbatam
quantum
in
se
est
stabiliat
Argentoratenses
collegas
a
sinceritate
commendat,
de
dogmate
ipso
mallet
coram
agere
quum
literis
vix
fieri
possit.
(Autographon
exstat
in
Bibi.
Genev.
Cod.
106,
fol.
24.
Sequitur
ibidem
exemplar
aliud
fol.
25
ab
amanuensi
exaratum,
cui
Calvinus
et
inscriptionem
et
subscriptionem
manu
propria
addidit;
apographa
recentiora,
habes
Cod.
l
l
l
,
fol.
42,
Bernae
in
Archiv.
Epp.
VII.
340,
Turici
ap.
Simler
Vol.
47.
Anglice
edita
est
1.
1.
Tom.
I.
88,
ubi
falsissime
ad
a.
1539
refertur.)
Ornatissimo
viro
Henricho
Bullingero
Tigurinae
ecclesiae
pastori,
fratri
mihi
vere
observando.
al2*
1)
Leo
Iudae,
alias
Keller,
Gemariensis
Alsata,
sacerdotis
filius
natus
1482,
et
ipse
sacerdos
ui
oppido
S
Hippolyti
in
Alsatia,
Zwinglii
condiscipulus,
tum
successor
ad
B.
V.
Eremitarum
(Einsiedeln)
denique
collega
Turici
ad
S.
Petrum,
pluribus
scriptis
clarus,
maxime
versione
duplici
S.
S.
germanica
et
latina,
obiit
1542.
Vide
Miscell
Tig.
UL
Pestalozzi,
L,
Iudae,
Elbf.
1860.
|