6:269
DE
LIBERO
ARBITRIO.
honoris
non
habeat,
ut
ad
sacra
eius
oracula
conticescant?
Ut
Epicuri
breves,
mutilae,
spinosae
sententiolae
ab
eius
secta
intelligantur:
tot
ac
tam
copiosis,
certis,
luculentis
scriptis,
non
hoc
consequutus
fuerit
Deus,
ut
sciamus
quid
voluerit?
Denique
quorsum
tantus
scripturae
acervus,
si
nihil
inde
certi
percipere
licet?
At
longe
aliud
testimonium
verbo
suo
reddit
Deus
ipse.
Ne
dicas,
inquit,
in
corde
tuo,
quis
ascendet
in
coelum?
aut,
quis
descendet
in
abyssum?
aut,
quis
traiiciet
mare?
prope
est
verbum
in
ore
tuo
(Deut.
30,
12).
Cur
nos
ad
verbum
revocat,
in
quo
nihil
quam
fluctuare
et
vacillare
possumus?
At
istam
obiectionem
praevenit,
quum
testatur,
se
in
os
et
cor
1)
dedisse
:
ut
et
certa
fide
ipsum
apprehendamus,
et
cum
fiducia
confiteamur.
Et
quo
tempore
hoc
dictum
est?
Quum
sole
iustitiae
nondum
cum
pleno
suo
fulgore
exorto
lex
tantum
velut
quaedam
fidei
aurora
prodiisset.
Moyses
quoque
in
illa
solenni
contestatione:
Haec
est
via,
inquit,
ambulate
[pag
51]
in
ea
(Deut.
30,
19):
si
in
tam
exigua
portione
lucis,
et
verborum
obscuritate,
et
figurarum
umbris
involuta,
clamat
tamen
Dominus,
nullum
ignorantiae,
aut
dubitationi
praetextum
amplius
esse,
quia
certam
doctrinam
tradiderit,
quae
et
certa
cordis
fiducia
apprehendi,
et
libera
audacique
confessione
praedicari
debeat:
si
per
Moysen
contestatur,
planam
et
apertam
esse
viam:
quae
ista
est
improbitas,
in
ipsa
meridie,
sole
iustitiae
ante
oculos
conspicuo,
hoc
probrum
inurere
verbo
Domini,
ut
nihil
aliud
quam
piorum
mentes
suspensas,
perplexas
et
inquietas
relinquat?
Audiamus
alteram
quoque
Dei
contestationem
(Ies.
45,
19):
Non
in
abscondito,
inquit,
loquutus
sum;
non
in
angulo
terrae
tenebrarum;
non
dixi
semini
Iacobi
frustra,
quaeretis
me.2)
An
non
loquitur!
hodie
nobiscum
Dominus
per
scripturas?
An
non
clarius,
quam
pridem
cum
Israele?
Negat
se
frustra
docere.
Ergo
in
verbo
eius
reperiemus
procul
dubio
quod
quaerere
nos
iubet.
Quod
nisi
ita
esset,
quid
sibi
vellet
illud:
Audite
me,
et
vivet
anima
vestra
(Ies.
55,
3)?
Hic
ergo
est
tranquillus
et
salutaris
portus,
habere
receptum
ad
sancta
Dei
oracula:
a
quibus,
tanquam
a
periculoso
scopulo,
fugere
nos
docet
Pighius.
Verum
excipiet
fortassis,
Deum
non
in
nuda
scriptura,
sed
per
ecclesiae
traditionem
audiendum
esse.
Nugae:
siquidem
huic
cavillo
ansam
olim
praecidit
spiritus
sanctus.
Nam
Isaias,
ubi
populum
admonuit,
ne
quem,
praeter
unum
Deum,
sequatur,
modum
quoque
simul
addit:
Ad
legem,
in-
1)
et
os
et
cor,
1576
seqq.
2)
1543.
1552:
frustra,
quaeretis
me.
Ie
n'ai
point
dit
envain
a
la
semence
de
Iacob:
vous
me
eercherez.
Posteriores
ediUones
propius
ad
hebraicum
textum
accedentes:
frustra,
quaente
me.
Sensum
tamen
neque
hae
authenticum
attingunt.
|