52:269
269
CAPUT
IL
270
autem
hiB
quoque
evangelii
doctrinam
communem
esse
velit
Deus,
constat
ex
testimoniis
iam
citatis
et
similibus.
Neque
enim
de
nihilo
dictum
est:
Nunc
reges
intelligite
(Psal.
2,
10).
Item
eodem
Psalmo:
Dabo
gentes
tibi
in
haereditatem,
et
in
possessionem
terminos
terrae.
In
summa,
indicare
Paulus
voluit,
non
esse
considerandum
quales
tunc
essent
principes,
sed
quales
esse
Deus
vellet.
Est
autem
officium
caritatis,
quoscunque
vocatione
sua
complectitur
Deus,
eorum
salutis
curam
studiumque
suscipere,
idque
piis
votis
testari.
Atque
buc
pertinet,
quod
Deum
vocat
nostrum
salvatorem.
Unde
enim
nobis
salus,
nisi
ex
gratuita
Dei
beneficentia?
Atqui
Deus
idem
qui
iam
nos
salutis
fecit
compotes,
ad
eos
quoque
gratiam
suam
extendere
aliquando
poterit.
Qui
iam
nos
ad
se
traxit,
poterit
illos
nobiscum
adducere.
Facturum
autem
pro
confesso
sumit:
quia
prophetarum
vaticiniis
ita
praedictum
erat
de
universis
tam
ordinibus
quam
nationibus.
5.
Unus
enim
Deus,
unus
et
mediator
Dei
et
hominum,
homo
Christus
Iesus,
6.
qui
dedit
semetipsum
pretium
redemptionis
pro
omnibus,
ut
esset
testimonium
temporibus
suis,
7.
in
quod
positus
sum
praeco
et
apostolus.
Veritatem
dico
in
Christo,
non
mentior,
doctor
gentium
in
fide
et
veritate.
5.
Unus
Deus.
Parum
valida
in
speciem
foret
haec
ratio,
Deum
ideo
velle
omnes
salvos
esse
quia
unus
est:
nisi
a
Deo
ad
homines
transitus
fieret.
Chrysostomus
et
post
eum
alii
sic
accipiunt:
non
esse
plures
deos,
sicuti
idololatrae
comminiscuntur.
Sed
aliud
fuisse
Pauli
consilium
arbitror:
ut
hic
sit
tacita
comparatio
unius
Dei
cum
toto
mundo
diversisque
nationibus,
ex
qua
nascitur
mutuus
respectus.
Quemadmodum
ad
Romanos,
capite
3,
29,
Numquid
Iudaeorum
Deus
tantum?
annon
et
gentium?
Imo
unus
Deus,
qui
iustificat
circumcisionem
ex
fide,
et
praeputium
per
fidem.
Ergo
utcunque
in
hominibus
tunc
esset
diversitas,
quia
multi
ordines
alieni
erant
a
fide,
multaeque
gentes:
ad
unitatem
Dei
fideles
revocat
Paulus,
ut
sciant
cum
omnibus
sibi
esse
coniunctionem,
quia
unus
sit
omnium
Deus:
ut
sciant
non
in
perpetuum
a
spe
salutis
exclusos
qui
sub
eiusdem
Dei
sunt
potestate.
Idem
sibi
vult
quod
de
uno
mediatore
continuo
subiicit:
nam
sicuti
unus
est
Deus
omnium
creator
et
pater,
ita
unicum
mediatorem
esse
dicit,
per
quem
accessus
nobis
ad
Deum
patet:
atque
hunc
mediatorem
non
uni
tantum
genti
vel
paucis
hominibus
certae
conditionis
esse
datum,
sed
omnibus:
nam
sacrificii,
quo
peccata
expiavit,
fructum
ad
omnes
pertinere.
Imo
quoniam
magna
pars
mundi
se
tunc
alienaverat
a
Deo,
mediatoris
diserte
meminit,
per
quem
appropinquant
qui
longe
distabant
|