5:269
DE
FUGIENDIS
IMPIORUM
SACRIS.
contemptui
facilius
sit
indulgendum.
Nullum
fore
numero
in
regno
coelorum
quum
audiunt
eum,
qui
vel1)
minimum
ex
Dei
praeceptis
contemptibile
sua
facilitate
iecerit,
qua
confidentia
dictitare
adhuc
audent
,
omittendam
in
praesens
eius
mentionem,
in
quo
vulgo
ab
omnibus
fere
delinquatur?
Nimirum
haec
humani
iudicii
est
pravitas,
quale
ipsum
sit
quod
iubetur,
opinione
sua,
non
Dei
voluntate
expendere:
deinde
in
solum
praeceptum
intueri:
non
advertere
interim
(quod
maxime
referebat)
Deum
esse
legislatorem,
cuius
maiestas
levibus
etiam
illis,
si
ita
volunt,
transgressiunculis
minuatur.
At
vero
Dominus,
ut
huic
pravitati
obviaret,
doceretque
quam
nulla
legis
suae
particula
elevanda
esset
a
nobis,
volumen
maledictionis
in
universam
faciem
terrae
egressum
prophetae
(Zach.
5,
3)
in
visione
ostendit,
quo
[pag.
35]
furtum
omne
et
omne
periurium
pariter
condemnaretur.
In
eandem
quoque
sententiam
ab
Iacobo
(2,
11)
dictum
est:
Qui
vetuit
occidere,
vetuit
et
adulterari,
et
furari,
et
aliena
concupiscere.
Quare,
qui
totam
legem
servaverit,
si
offendat
in
uno,
factus
est
omnium
reus.
Sic
sic
instituendi
erant
homines,
nullum
esse
in
Dei
praeceptis,
quantumvis
exigua
de
re
praecipere
videatur,
quod
non
plus
quam
sacrosanctum
nobis
esse
debeat.
Nam
dum
ita
vel
minimae
rei
(cuius
tamen
observationem
lege
sua
mandaverit
Dominus)
negligentia
in
hominum
animos
dnsumatur:2)
irrepit
paulatim
et
subsequitur
legis
universae
ac
iustitiae
contemptus.
Insulsos
illos,
quos
aiunt,
religionis
descriptores,
si
qui
tamen
sunt,
qui
totam
ipsam
intra
unam
missae
abominationem
limitant,
adeo
tueri
mihi
in
animo
non
est,
ut
etiam
eorum
errori
fortiter
resistendum
censeam,
nec
pro
fidelibus
agnoscendos
ducam,
a
quibus
maxima
ex
parte
pietatis
vis
sic
enervetur.
Neque
tamen
si
praepostere
agunt,
dum
totam
religionem
minima
eius
portiuncula
terminant,
idcirco
non
et
illa,
quantulacunque
est
portio,
inter
eius
partes
continetur.
At
isti
dum
tantopere
missam
detestari
non
oportere
ex
eo
colligunt,
quod
quidam
nihil
aliud
esse
pietatem
falso
autumant,
quam
eius
detestationem:
perinde
faciunt,
ac
si
quis
furtum
et
homicidium
contemnenda
dicat,
quod
qui
in
ipsa
acerrime
hodie
vindicant,
adulteriis,
periuriis,
blasphemiis
ignoscunt.
Non
*ac
Dominus
noster.
Nam
quum
Pharisaeorum
et
scribarum
hypocrisin
castigaret,
qui
sic
minutissima
quaeque
legis
puncta
consectabantur,
ut
summa
interim
capita
praeterirent,
iudicium,
misericordiam,
et
veritatem:
non
docuit,
illis
1)
Sic
1550
et
seqq.
omnes.
Princeps
habebat:
vel
qui.
2)
Ste
1537
et
1550.
Gallice
vertitur:
quand^une
nonchalance
.
.
.
.
sera
survenue
es
coeurs.
Gallasii
quoque
exemplar
(1552)
quo
nos
usi
sumus,
exhibet
quidem
insumatur,
verum
iam
hic
lector
aliquis
calamo
correxit:
insinuatur,
et
ste
recentiores
omnes
legunt.
|