[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:269  269  CAPUT  XV.  270  sit  et  egregium,  nisi  recta  conscientia  fundatum  sit,  peccato  imputatur.  Neque  enim  externam  pompam  moratur  Deus,  sed  interiorem  cordis  obedientiam.  Ab  una  illa  pendet  operum  nostrorum  aestimatio.  Porro  qualis  obedientia  est,  si  quis  suscipit  quod  non  persuasus  sit  Deo  approbari?  Ubi  ergo  dubitatio  talis  est,  merito  praevaricationis  arguitur  qui  contra  testimonium  conscientiae  pergit.  Fidei  vocabulum  hic  ponitur  pro  constanti  animi  persuasione  et  firma  (ut  ita  loquar)  certitudine,  nec  ea  qualibet,  sed  quae  ex  Dei  veritate  concepta  sit.  Itaque  trepidatio  et  incertitudo  actiones  nostras  omnes,  quantumvis  alioqui  speciosas,  vitiat.  Iam  quum  pia  mens  nusquam  certo  nisi  in  verbo  Dei  possit  acquiescere:  evanescunt  hic  omnes  fictitii  cultus,  et  quaecunque  opera  in  hominum  cerebris  nata  sunt.  Dum  enim  damnatur  quidquid  non  est  ex  fide,  reiicitur  quidquid  non  est  verbo  Dei  suffultum  et  approbatum.  Quamquam  ne  id  quidem  satis  est,  verbo  Dei  approbari  quod  facimus,  nisi  animus  persuasione  illa  fretus  alacriter  ad  opus  se  accingit.  Itaque  hoc  recte  vivendi  principium  est,  ne  mentes  nostrae  subinde  fluctuent,  Dei  verbo  innixos  secure  pergere  quocunque  vocat.  CAPUT  xv.  1.  Debemus  autem  nos,  qui  potentes  sumus,  infirmitates  impotentium  portare,  et  non  placere  nobis  ipsis.  2.  Unusquisque  enim  vestrum  proximo  placeat  in  bonum,  ad  aedificationem!  3.  Etenim  Christus  non  placuit  sibi  ipsi:  sed  quemadmodum  scriptum  est:  Opprobria  exprobrantium  tibi  ceciderunt  super  me.  1.  Debemus  autem.  Ne  indignum  putarent,  qui  in  Dei  cognitione  plus  aliis  promoverant,  sibi  plus  oneris  imponi,  ostendit  in  quem  usum  sit  conferendum  robur  illud  quo  reliquos  excellunt:  nempe  ad  sustinendos  imbecilles,  ne  collabantur.  Quemadmodum  enim  quibus  excellentiorem  doctrinam  contulit  Deus,  eos  instituendis  rudibus  destinat:  ita  quos  corroborat,  illis  commendat  fulciendos  imbecilles  suo  robore:  sic  omnes  gratias  inter  Christi  membra  communicari  decet.  Quo  igitur  quisque  confirmatior  est  in  Christo,  eo  est  obstrictior  sufferendis  infirmis.  Quod  dicit,  non  oportere  christianum  placere  sibi,  significat  non  oportere  studium  suum  dirigere  ad  satisfaciendum  sibi:  quemadmodum  solent  qui  proprio  iudicio  contenti  alios  secure  negligunt.  Et  vero  ad  causam  praesentem  aptissima  est  haec  admonitio  :  quia  nihil  magis  obsequia  nostra  impedit  vel  moratur  quam  quod  sibi  quisque  plus  aequo  addictus  est,  ut  posthabita  aliorum  cura  tantum  sua  consilia  vel  affectus  sequatur.  2.  Unusquisque  enim  nostrum.  Docet  hic  nos  esse  aliis  obligatos:  ideo  officii  nostri  esse,  illis  satis-   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci