[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


29:269  269  IN  I.  LIB.  SAMUEL.  CAP.  I.  270  stat:  vixque  fieri  potest  quin,  adeo  stupido  et  hebeti  animo  sumus,  si  Deus  moram  aliquam  in  nobis  adiuvandis  fecerit,  nostri  oblitum  illum  esse  nobis  persuadeamus.  Quare  adversus  istiusmodi  tentationes  sic  luctandum  est  ut  eluctemur:  sed  interim  quod  terrenis  sensibus  non  possumus,  quamdiu  in  his  terris  degimus,  plane  renunciare,  idcirco  sacra  scriptura  nos  ex  nostra  apprehensione  balbutientes  tolerat  et  accedere  permittit  ad  Deum.  Tales  plerumque  sunt  istae  sanctorum  voces,  Domine  exsurge,  Domine  usque  quo?  Quare  dissimulas?  Quare  procul  recessisti?  Quare  nostri  oblitus  es?  Quare  faciem  tuam  a  nobis  abscondisti?  Quare  me,  Domine,  rerum  omnium  egenum  dereliquisti?  et  similes  pleraeque,  aliae,  Deo  minime  convenientes  querelae,  sed  quibus  quasi  audentiores  et  confidentiores  ad  Deum  suppliciter  invocandum,  et  quasi  familiariter  deprecandum,  et  ad  nostras  omnes  illi  curas  et  sollicitudines  declarandas,  efficimur.  Namque  ut  se  nostrae  ruditati  accommodet,  quodammodo,  ut  ita  dicam,  sese  transformat.  Caeterum  Anna  votum  illud  ita  nuncupasse  Deo  dicitur,  ut  non  verbis  conceptis,  sed  sola  mente  Deum  alloquuta  sit,  licet  incautae  labia  ex  vehementi  mentis  affectu,  lingua  tamen  quieta  moveantur.  Quamobrem  merito  novus  et  insolens  hic  gestus  videri  poterat,  hanc  mulierem  sola  comtnoventem  labia  intuentibus  :  quae  causa  Helin  impulit  ut  suspicaretur  ebriam,  domumque  amandaret,  ne  Dei  sanctuarium,  quod  oportuit  sanctum  et  inviolabile  esse,  profanaret.  Porro  non  se  vino,  non  cervisia,  non  alia  eiusmodi  quavis  potione  inebriatam,  a  qua  prorsus  abstinuerit,  sed  se  maximis  curis  et  animi  molestiis,  quas  paucis  sacerdoti  explicat  perturbatam  respondet.  Tum  vero  sacerdos,  sua  cum  illius  votis  coniungens,  domum  eam,  pacem  illi  bene  precatus,  dimittit.  Ex  quibus  apparet,  non  posse  in  exemplum  singula  servorum  Dei  facta  sine  delectu  trahi,  quin  magna  in  ecclesiam  rerum  confusio  invehatur.  Multos  passim  videas  hypocritas  Deum  precari  non  posse  quin  cum  labiorum  motu  precatiunculas  suas  demurmurent:  quorum  maxime  culpanda  est,  non  tantum  stultitia,  sed  ambitio,  quod  illa  demurmuratione  gloriolam  ab  hominibus  religiosorum  piorumque  virorum  non  contenti  Deo  teste  aucupentur.  Verum  quotiescunque  preces  laudis  et  gloriae  studio  ab  hominibus  conceptae  fuerint,  perinde  illas  esse  sciendum  est  ac  si  nubibus  irritae  darentur.  Deum  autem  precaturos  oportet  mente  ad  ipsum  usque  assurgere.  Absit  autem  Annam  in  hypocritarum  catalogum  preces  sine  mente  demurmurantium  referamus,  aut  inanem  ab  ipsa  gloriam  quaesitam  cogitemus,  sed  potius  quasi  extra  se  positam,  ex  vehementi  mentis  affectu,  Deum  compellasse  nobis  persuadeamus.  Verumtamen  et  hoc  observandum,  saepe  inter   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci