41:268
quamvis
tunc
impietas
et
contemptus
Dei
pervagaretur
totum
orbem,
hoc
tamen
non
abs
re
de
Romanis
dici,
quoniam
tantum
ex
superbia
sua
iudicium
fecerunt,
an
colendus
esset
deus
hic
vel
ille.
Et
ideo
ponet
angelus
deum
Maozim,
hoc
est,
fortitudinum
vel
munitionum.
Locus
ille,
ut
cras
dicam,
male
expositus
fuit.
Neque
enim
coelum,
neque
terram
attingunt
interpretes,
ut
videbimus.
Sed
hic
angelus
quum
Romanis
tribuit
Dei
contemptum,
et
omnium
deorum,
significat
tam
superbos
fore,
ut
superent
quaslibet
profanas
gentes
sua
impietate.
Et
certum
est,
nullum
fuisse
Dei
timorem
etiam
superstitiosum
apud
illos,
et
quamvis
magnifice
praedicarent
suam
et
maiorum
pietatem,
tamen
si
quis
diligenter
expendat
eorum
scripta,
facile
deprehendet
intimos
sensus,
quod
scilicet
omnes
deos
habuerint
ludibrio,
et
abusi
fuerint
titulo
et
colore
pietatis
ad
fastum
suum:
deinde
ad
continendos
in
officio
omnes
subditos.
Non
abs
re
igitur
dicit
de
hoc
imperio
angelus,
magnificabit
se
supra
omnes
deos:
deinde,
loquetur
mirabilia
contra
Deum
deorum,
ex
quo
scilicet
innotuit
iudaica
religio.
Nam
antequam
transirent
in
Asiam
maiorem,
et
penetrarent
ultra
fines
Tauri
montis,
incognita
illis
erat
lex
Dei,
et
nomen
Mosis
nunquam
fuerat
auditum.
Inde
coeperunt
cognoscere
in
illa
gente
coli
aliquem
deum
peculiarem,
deinde
esse
formam
pietatis
ab
aliis
omnibus
populis
distinctam.
Ex
quo
igitur
propior
cognitio
iudaicae
religionis
apud
Romanos
lucere
vel
micare
coepit,
coeperunt
evomere
suas
blasphemias
in
Deum
deorum.
Neque
opus
est
colligere
quaecunque
exstant
in
ipsorum
historiis:
sed
Cicero
pro
Flacco*)
plus
quam
contumeliose
lacerat
nomen
veri
Dei:
et
impurus
ille
rabula
(nam
dignus
est
illo
nomine)
sic
deblaterat
sua
convicia,
ac
si
Deus,
qui
sese
patefecerat
electo
populo
per
legem
suam,
esset
indignus
qui
numeraretur
vel
cum
Venere,
vel
cum
Baccho,
vel
cum
aliis
idolis:
denique
dicit
invisam
esse
illam
religionem
omnibus
diis,
quoniam
Iudaei
tot
cladibus
affecti
fuerant,
et
hoc
signum
debere
sufficere,
ut
religio
illa
esset
detestabilis
omnibus.
Non
igitur
sine
causa
hic
angelus
inducit
Romanos
tanto
fastu
et
contumacia
inflatos,
ut
non
dubitent
convitiis
proscindere
veri
Dei
nomen.
Loquetur,
inquit,
mirabilia
contra
Deum
deorum.
Tanquam
de
uno
homine
hic
disserit
angelus:
sed
diximus
ad
ipsam
monarchiam
spectare.
Postea
adiungit,
Et
feliciter
aget
usque
ad
consumptionem
vel
complementum.
Alii
vertunt,
consummationem
irae,
quomam
determinatio
facta
est.
Hic
etiam
de
longo
successu,
et
continua
serie
victoriarum
disserit
angelus,
quod
in
Antiochum
non
posset
competere.
Nam
statim
exstinctus
fuit,
postquam
templum
spoliaverat:
deinde
*)
Cap.
28.
|