29:268
um
frustulum
degustare,
sed
vino
sese
ingurgitare,
et
cibis
aliis
exquisitis
aqualiculum
curare
honorificum,
et
quidem
tanto
cum
luxu
et
ingluvie,
ut
Deo
ipsi
et
legi
eius
oppedere
velle
videantur,
pro
libidine
sua
vitam
instituentes.
Deuique
Deus
hoc
signo
voluit
populum
suum
erudiri,
et
in
officio
contineri,
et,
ut
singulis
momentis
Dei
beneficiorum
memoraculum
ante
oculos
habentes,
tanquam
pueri
manu
ad
eorundem
agnitionem
et
confessionem
ducerentur.
Ideoque
cavendum
ne
in
legem
et
exemplum
quaecunque
tunc
temporis,
quo
instar
pueros
sub
paedagogia
legis
populum
Deus
continuit,
factitata
sunt,
trahamus.
Magnum
enim
est
inter
Iudaeos
et
nos
discrimen.
Ac
non
ignoramus
adventu
Domini
nostri
Iesu
Christi
sublatas
omnes
umbras,
nosque,
ut
loquitur
apostolus,
ad
virilem
aetatem
pervenisse,
ut
istiusmodi
ritibus
et
exercitamentis
nobis
amplius
non
sit
opus.
In
summa
Nazaraeos
esse
Deus
in
ecclesia
sua
voluit,
tanquam
antesignanos
qui
reliquos
ad
Dei
cultum
exemplo
suo
incitarent.
Idcirco
Ieremias
querelas
de
ecclesiae
desolatione
fundens
apud
Deum,
inter
caetera
conqueritur,
Nazaraeos
abiectos
et
derelictos,
totamque
illam
sanctitatem
veluti
pedibus
conculcatam
in
fumos
abire.
Ex
supradictis
igitur
conspicuum
est,
non
temerarium
votum
ab
Anna
nuncupatum
,
sed
ex
verbi
Dei
et
legis
mandato
institutum.
,
Porro
voces
etiam
reliquae
sunt
expendendae,
Iehova,
inquit,
exercituum,
si
omnino
respiciens
ad
afflictionem
ancillae
tuae
recordaberis
mei9
et
non
oblivisceris
ancillae
tuae.
Quibus
magis
exprimitur
vehemens
illa
animi
affectio,
de
qua
superiore,
concione
dixiniuc,
puta
fuisse
Annam
amaro
animo,
veT
hementerque
illam
flevisse.
En
igitur
simplicem
orationem:
nullus
enim
hic
rhetoricae
locus,
nullus
verborum
ornatus,
nulla
denique
multarum
vocum
cpngerips,
ut
solent
hypocritae
Deum
multis
precum
ambagibus
sollicitare,
sperantes
se
inani
illo
verborum
strepitu
quidvis
impetraturos.
Sed
Anna
supplex
ad
Deum,
ab
hominibus
reiecta,
confugit:
neque,
ut
multi
solent
iniuriis
lacessiti,
ferocem
prae
se
fert
arrogantiam,
ac
ne
contumeliose
quidem
ab
Heli
excepta
responsat,
sed
cum
insigni
modestia
et
humilitate
Deo
rem
suam
committit,
et
solum
illum
bonorum
omnium
autorem
et
largitorem
agnoscit
ac
profitetur.
Idcirco
se
ancillae
nomine
commendat,
ut
Deum
ad
ferendam
opem
commoveat,
intuentem
contemptum
cum
maximis
contumeliis
coniunctum
quo
illam
Peninna
provocabat.
Quod
ad
memoriae
et
oblivionis
voces
attinet,
illarum
in
sacris
satis
est
frequens
usus,
et
ex
hominum
Bensu
intelligendae.
Quis
enim
nescit
Deo
esse
omnia
praesentia,
et
nihil
eum
oblivioni
tradere,
ut
memoriam
illi
cuiusquam
rei
refricari
nou
sit
opus?
At
non
semper
id
nobis
experientia
con-
|