7:267
267
PAULI
UL
ADMONITIO
268
vero
vidit
Ozas,
quum
honoris
causa
arcam
Dei
curru
boum
vectam
prosequens,
illis
calcitrantibus,
manu
admota,
dum
ruinam
timet,
sustentare
voluit.
Quis
vero
hominum
hoc
factum
improbare
ausus
esset?
Vel
quis
nonpotius
illud
summopere
laudaret
quod
sacerdotibus
absentibus
in
praesenti
periculo
ruinae
ipsius
arcae,
quam
bos
lasciviens
(ut
inquit
scriptura)
iam
inclinaverat^
manum
ut
eam
sustineret
[pag.
16]
admoverit
Nemo
quidem
hoc
non
ut
pie
factum
laudasset,
nisi
severitate
vindictae
minime
id
sibi
gratum
fuisse
Deus
ostendisset,
cuius
quidem
ultio
Ozam
statim
e
vita
sustulit,
nullam
aliam
ob
causam
(scriptura
testante)
nisi
quia
temere
quod
ad
sacerdotum
et
Levitarum
officium
pertinebat
supplere
ipse
ausus
esset.
Tantum
vero
peccatum
in
hoc
facto
fuisse,
quis
unquam
cogitasset?
Sed
ex
hoc
exemplo
Deus
nos
admonere
voluit,
ne
in
eundem
divinae
irae
laqueum
incidamus.
De
quo
nunc,
fili,
te
admonere
voluimus,
ne
fallacibus
illorum
persuasionibus
adductus,
qui
in
ore
semper
habent
reformationem
ecclesiae,
in
tanto
non
boum,
sed
sacerdotum
quasi
lascivientium
coetu,
quorum
illa
humeris
sustentatur,
tu
manus
temere
admoveas.
Est
enim
hoc
sacerdotum
Dei
munus
atque
officium,
[pag.
17]
(20)
In
eundem
vero
laqueum
inciderunt
Dathan
et
Abyron
atque
Core,
qui
aegre
ferentes
in
sancto
populo,
unum
pro
caeteris
dignitate
summi
sacerdotii
fulgere,
se
tam
Moysi
quam
Aaroni
opposuere,
quum
dicerent:
Sufficit
vobis
quod
omnis
multitudo
sanctorum
est,
et
in
ipsis
est
Dominus,
quid
elevamini
super
populum?
Licet
vero
haec
verba
contra
ambos
dicta
videantur,
tamen
Moyse
interprete
didicimus,
omnis
eorum
indignationis
causam,
summum
sacerdotium
Aaronis
fuisse.
Non
enim
ubi
omnis
multitudo
est
sancta,
virum
aliquem
eminere
dignitate
aequum
esse
censebant.
Quam
vero
graviter
haec
res
displicuerit
Deo,
insigne
in
eos
divini
iudicii
et
severitatis
exemplum
ostendit,
quos
terra
dehiscens
una
cum
universa
supellectili
et
omnibus
[pag.
18]
bonis
vivos
absorpsit.
Haec
vero
vetera
nunc
recito,
quia
(ut
inquit
apostolus)
in
figura
contingebant
illis:
scripta
sunt
autem
ad
correptionem
nostram,
in
quos
fines
saeculorum
devenerunt,
ut
discant
omnes,
(21)
si
in
sacerdotio
quod
deserviebat
tabernaculo
et
umbrae,
quodque
una
cum
tabernaculo
abolendum
divina
providentia
statuerat,
tantam
curam
Deus
ostenderit,
ut
ne
minimam
quidem
in
ea
mutationem
ab
humano
ingenio
inultam
permiserit,
quanto
maior
reverentia
tribuenda
sit
illis
sacerdotibus,
qui
non
amplius
serviunt
typo
et
umbrae
abolendis,
sed
ipsi
vero
tabernaculo
quod
nunquam
transferetur?
quantove
minus
de
mutatione,
vel
minimae
ordinationis
quae
ad
eos
pertinet,
cogitare
debeant?
Quanto
denique
gravius,
et
magis
intolerabili
superbia
putabimus
[pag.
19]
eos
in
divinam
providentiam
peccare,
qui
vel
hanc
confundere
vel
ad
se
transferre
postulant,
vel
alio
modo
de
illa
statuere
volunt,
(22)
quam
longa
ecclesiae
consuetudo,
fundata
in
testimoniis
scripturarum,
permittit
et
declarat?
Quocunque
vero
modo,
admovere
ausus
fuerit,
bono
quidem,
sed
inconsiderato
zelo,
nempe
quum
partes
sacerdotum
arriperet,
praesto
illi
astantibus,
et
ad
officium
paratis.
Ubi
nunc
ex
toto
papali
clero
sacerdos
unus
est,
qui
arcae
Domini
sustinendae
sit
intentus?
Punitus
est
Osas,
quod
et
praeter
suam
vocationem
et
adversus
claram
Dei
prohibitionem
ad
tactum
arcae
perruperit.
Ubi
Dei
interdictum?
ubi
finita
vocationis
ratio,
quae
imperatorem
ab
omni
ecclesiae
cura
arceat?
Atqui
reges
omnes
vocat
Isaias
ad
eam
suscipiendam.
Punitus
est
Osas,
quod
ante
tempus
importuno
fervore
se
ad
sustinendam
arcam
ingesserit.
At
quam
dissimilis
erit
causa,
si
arcam
Domini
humi
proiectam,
demersam
in
luto,
impiorum
probris
expositam
erigere
conetur
David,
et
sacerdotes
ad
eam
in
sua
sede
collocandam
edicto
suo
vocet?
Tu
vero
monstrum
qualiter
denunciare
aliis
audes,
ut
manus
removeant
ab
arca,
qui
eam
impuro
tuo
rostro
prostratam
pedibus
ignominiose
conculcas?
Licebitne
tibi
arcam
Domini
sordibus
implere,
profanare
cum
summa
contumelia,
prostituere
ad
quodvis
Satanae
ludibrium,
lacerare
in
frusta,
eius
[pag.
58]
sanctitati
insultare:
et
principibus
simul
ac
universo
christiano
populo
ad
eam
repurgandam,
coaptandam,
reparandam
accedere
nefas
erit?
20)
Quid
non
audeat
hic
phreneticus,
qnem
Moysi
|