52:267  267  EPIST.  PAULI  AD  TIMOTHEUM  I.  268  addit.  Fructus  enim  enumerat  qui  ex  principatu  rite  composito  nobis  proveniunt.  Primus  est  tranquilla  vita.  Gladio  enim  sunt  armati  magistratus  ut  nos  in  pace  contineant.  Nisi  compescerent  improborum  audaciam,  latrociniis  et  caedibus  omnia  essent  plena.  Haec  igitur  pacis  tuendae  ratio,  quum  unicuique  redditur  quod  suum  est  nec  impune  grassatur  potentiorum  violentia.  Secundus  fructus  est  pietatis  conservatio:  dum  scilicet  incumbunt  magistratus  ad  fovendam  religionem,  ad  asserendum  Dei  cultum,  ad  sacrorum  reverentiam  exigendam.  Tertius  est  cura  publicae  honestatis.  Nam  hoc  etiam  fit  magistratuum  beneficio,  ne  ad  belluinas  foeditates  se  homines  prostituant,  aut  indecore  lasciviant:  sed  potius  vigeat  modestia  et  moderatio.  Haec  tria  si  tollentur,  qualis  erit  humanae  vitae  status?  Si  qua  ergo  vel  publicae  tranquillitatis,  vel  pietatis,  vel  honestatis  cura  nos  tangit:  meminerimus  eorum  quoque  habendam  esse  curam,  quorum  ministerio  tam  praeclara  bona  ad  nos  perveniunt.  Unde  colligimus  omnis  humanitatis  expertes  esse  fanaticos  homines,  nec  aliud  quam  feram  barbariem  spirare,  qui  magistratus  e  medio  sublatos  cupiunt.  Quantum  enim  haec  discrepant,  ut  vigeat  ius  et  honestum,  ut  floreat  religio,  orandum  esse  pro  regibus:  et  non  modo  regni  nomen,  sed  totam  politiam  religioni  esse  adversam?  Atqui  prioris  sententiae  autorem  habemus  spiritum  Dei:  secundam  ergo  a  diabolo  esse  oportet.  Si  roget  quispiam  an  etiam  pro  regibus  orandum  sit,  a  quibus  nihil  tale  percipimus  :  respondeo,  huc  tendere  vota  nostra,  ut  spiritu  Dei  gubernati,  bonorum  quibus  antea  nos  privabant,  ministri  nobis  esse  incipiant.  Non  ergo  pro  iis  tantum,  qui  iam  digni  sunt,  orare  nos  decet:  sed  rogandus  Deus  ut  ex  malis  bonos  faciat.  Tenendum  enim  semper  istud  principium,  tam  ad  religionis  quam  ad  tranquillitatis  et  honestatis  publicae  custodiam  destinatos  esse  a  Deo  magistratus,  non  aliter  quam  terra  procreandis  alimentis  ordinata  est.  Quemadmodum  itaque  pro  pane  quotidiano  orantes,  Deum  rogamus  ut  terram  sua  benedictione  foecundet:  sic  in  illis  prioribus  beneficiis  ordinarium  medium,  quod  sua  providentia  constituit,  respicere  debemus.  Huc  accedit,  quod  si  beneficiis  istis,  quorum  dispensationem  magistratibus  Paulus  assignat,  destituimur  :  id  contingit  nostra  culpa.  Inutiles  enim  magistratus  nobis  reddit  ira  Dei,  non  secus  ac  terram  sterilem.  Quare  nostrum  est  eiusmodi  flagella  deprecari,  quae  peccatis  nostris  irrogantur.  Praeterea  hic  officii  sui  vicissim  admonentur  principes,  et  quicunque  magistratum  gerunt.  Neque  enim  satis  est,  si  ius  cuique  suum  reddendo  iniurias  omnes  coerceant,  pacemque  foveant:  nisi  et  religionem  promovere,  et  honesta  disciplina  mores  componere  studeant.  Neque  enim  frustra  hortatur  David  (Psal.  2,  12),  ut  filium  osculentur:  nec  frustra