49:267
267
EPIST.
PAULI
AD
ROMANOS
268
adeoque
illis
praeesse
debent.
Edendum
est
enim
ut
vivamus:
vivendum
ut
serviamus
Domino.
Ille
autem
Domino
servit,
qui
benevolentia
et
comitate
proximum
aedificat.
His
enim
duobus,
concordia
et
aedificatione,
continentur
fere
omnia
caritatis
officia.
Id
ne
parvi
fiat,
repetit
quam
posuerat
sententiam,
cibum,
corruptibilem
rem
indignam
esse
cuius
causa
dissipetur
Domini
aedificium.
Ubicunque
enim
vel
scintilla
est
pietatis,
illic
opus
Dei
cernere
est:
quod
demoliuntur,
qui
sua
importunitate
perturbant
infirmam
adhuc
conscientiam.
Notandum
vero
est
paci
aedificationem
ideo
adiungi,
quia
interdum
nimis
liberaliter
alii
aliis
indulgent,
ut
plurimum
noceant
suo
obsequio.
Quare
in
obsequendi
studio
tenendus
est
delectus,
spectandaque
utilitas,
ut
fratri
libenter
donemus
quidquid
ad
salutem
eius
iuvandam
prodest.
Sicut
alibi
Paulus
admonet
(1.
Cor.
10,
28):
Omnia
mihi
licent,
sed
wm
omnia
expediunt:
mox
rationem
annectit,
quia
non
omnia
aedificant.
Neque
etiam
frustra
iterum
inculcat
ne
propter
cibum,
significans
se
abstinentiam
non
exigere,
in
qua
fiat
pietatis
iactura,
sicuti
nuper
dixit:
quamvis
non
libere
vescamur
quibuslibet,
sed
in
fratrum
gratiam
cedamus
ciborum
usu.
Dei
tamen
regnum
integrum
manere.
20.
Omnia
quidem
pura.
Quod
omnia
esse
pura
dicit,
est
concessionis
:
quod
addit,
sed
malum
e
s
t
h
o
m
i
n
i
,
qui
per
o
f
f
e
n
s
i
o
n
em
vesc
i
t
u
r
,
est
exceptionis,
ac
si
diceret;
bonus
est
quidem
cibus,
sed
mala
offensio.
Dati
autem
sunt
nobis
cibi,
ut
iis
vescamur
salva
caritate:
polluit
ergo
usum
puri
cibi,
qui
caritatem
in
eo
violat.
Ex
eo
infert,
bonum
esse
abstinere
ab
omnibus
quae
in
fratrum
offensionem
vergant.
Tria
autem
ordine
ponit,
c
o
r
r
u
e
r
e
,
o
f
f
e
n
d
i
,
i
n
f
i
r
m
a
r
i
,
in
hunc
sensum,
ne
fratribus
causa
lapsus
praebeatur,
imo
nec
offensionis,
imo
nec
infirmitatis.
Infirmari
siquidem
minus
est
quam
impingere
vel
offendi:
et
offendi
minus
quam
cadere.
Infirmari
dicitur,
cuius
conscientiae
trepidatio
aliqua
iniicitur
:
offendi,
cuius
conscientia
graviori
perturbatione
concutitur:
concidere,
qui
quodammodo
alienatur
a
studio
religionis.
22.
Tu
fidem
habes?
apud
te
ipsum
habe
coram
Deo.
Beatus
qui
non
iudicat
se
ipsum
in
eo
quod
examinat.
23.
Qui
vero
diiudicat
si
comederit,
condemnatus
est,
quia
non
ex
fide.
Quidquid
vero
non
est
ex
fide,
peccatum
est.
22.
Tu
fidem.
Quo
finem
faciat,
demonstrat
in
quo
situm
sit
bonum
christianae
libertatis:
unde
apparet,
falso
eos
iactare
libertatem,
qui
in
usu
illius
temperare
sibi
nesciunt.
Dicit
ergo,
notitiam
libertatis,
quum
fidei
sit,
Deum
proprie
respicere:
ergo
qui
eiusmodi
certitudine
praeditus
est,
eum
con-
|