41:267
267
PRAELECTIONES
268
teris,
partim
domesticis,
non
poterant
ut
solebant
nocere
Iudaeis:
tunc
a
Romanis
ingestae
fuerunt
novae
molestiae.
Scimus
enim,
quum
ab
una
parte
multi
se
iactarent
Syriae
reges,
Romanos
interposuisse
suam
autoritatem,
idque
mala
fide,
ut
sibi
Orientem
subiicerent:
deinde
quum
Attalus
populum
romanum
instituit
haeredem,
hinc
factum
est
ut
Asia
minor
ab
ipsis
absorpta
fuerit.
Dominati
sunt
etiam
Syris
ex
testamento
stulti
illius
regis,
qui
fraudavit
legitimos
haeredes,
ut
post
mortem
aliquid
gratiae
vel
memoriae
acquireret,
si
populus
romanus
esset
haeres.
Ab
eo
tempore,
quum
subolfecissent
opulentiam
illarum
regionum
Romani,
non
destiterunt
quaerere
bellandi
materiam.
Et
tandem
Pompeius
Syriam
fecit
provinciam,
quum
tamen
Lucullus,
qui
ante
gesserat
bellum
cum
Mithridate,
Tigrani
restituisset
regnum.
Pompeius,
quemadmodum
iam
dixi,
subiecit
Syriam
Romanis.
Reliquit
quidem
templum
intactum,
sed
quam
crudeliter
egerit
cum
Israelitis,
etiam
coniici
potest
ex
communi
illius
gentis
more.
Scimus
enim
quam
clementer
Romani
tractaverint
gentes
devictas.
Postea
Crassus
qui
erat
omnium
rapacissimus,
quum
multa
audivisset
de
Iudaeae
opibus,
oppetivit
provinciam
illam.
Scimus
enim
ipsum,
et
Pompeium,
et
Caesarem,
quum
adhuc
amici
essent,
partitos
fuisse
orbem
terrarum,
ut
Caesari
Gallia
et
Italia
tota
cederet,
Pompeius
autem
duas
Hispanias
obtineret,
et
partem
Aphricae,
et
Siciliam.
Crassus
sibi
optavit
Syriam,
et
orientales
illas
regiones,
ubi
misere
tandem
periit,
et
caput
eius
oppletum
auro
perlatum
fuit
per
ludibrium
huc
et
illuc.
Secunda
fuit
calamitas
in
illo
incursu
Crassi
:
ab
eo
tempore
multis
bellis
et
fere
continuis
vexati
fuerunt
Iudaei.
Ante
illud
quidem
tempus
foedus
pepigerant
cum
Romanis,
quemadmodum
satis
apparet
non
tantum
ex
libris
Machabaeorum,
sed
etiam
ex
profanis
scriptoribus.
Ideo
etiam
ille
dicebat
largitos
fuisse
ex
alieno,
quum
assererent
Iudaeos
in
libertatem.
Sed
hoc
fuit
illis
solenne
et
perpetuum,
ut
initio
comiter
exciperent
quicunque
petebant
cum
ipsis
societatem
et
foedus:
deinde
ipsos
crudeliter
obruerent.
Sic
actum
fuit
cum
miseris
Iudaeis.
Non
abs
re
igitur
angelus
de
ipsis
vaticinatur,
postquam
loquutus
est
de
Antiocho.
Atque
haec
quidem
omnia
nunc
breviter
tenenda
sunt
:
deinde
ex
contextu
melius
nobis
liquebit,
non
posse
alios
in
hoc
vaticinio
intelligi,
quam
Romanos.
Sed
nunc
venio
ad
verba,
Faciet
j
inquit,
rex
secundum
voluntatem
suam.
Dixi
perperam
hoc
restringi
ad
unius
hominis
personam,
quia
vaticinatur
angelus
de
continuo
tractu
monarchiae
romanae.
Extollet
se,
et
magnificabit
se,
inquit,
supra
omnem
deum.
Hoc
postea
iterum
explicabitur,
ubi
dicet
regem
hunc
fore
contemptorem
omnium
deorum.
Sed
quod
ad
praesentem
locum
spectat,
sciamus,
|