8:266
prehendi
non
videt?
Quod
non
omnes
ad
Christum
accedunt,
ut
[pag.
26]
salutem
consequantur,
causam
assignat:
quia
Deus
eorum
corda
efficaciter
non
tangit.
Conversionem
hominis
ex
gratuita
Dei
electione
manare
pronunciat.
Cur
aliis
reprobatis
alios
vocet,
in
solo
eius
arbitrio
positum
esse
non
dissimulat.
His
tribus
capitibus
statum
quaestionis
contineri
et
finiri,
nemo
mediocri
iudicio
praeditus
nescit.
Porro
Augustinus
ipse
adeo
totus
noster
est,
ut
si
mihi
confessio
scribenda
sit,
ex
eius
scriptis
contextam
proferre,
abunde
mihi
sufficiat.
Sed
ne
in
praesentia
nimium
sim
prolixus,
tribus
aut
quatuor
locis
contentus
ero,
ex
quibus
constet,
ne
uno
quidem
apice
me
ab
ipso
differre.
Ex
continua
deinde
operis
serie
plenius
constabit,
quam
solide
omni
ex
parte
mihi
suffragetur.
Libro
de
praedestinatione
sanctorum
contra
eos
se
disputare
profitetur,1)
qui
peccato
Adae
obnoxium
nasci
genus
humanum
agnoscunt,
ac
praeveniri
Dei
gratia
hominum
voluntates,
nec
sibi
quemquam
ad
ullum
opus
bonum
vel
inchoandum,
vel
perficiendum
sufficere.
Quid
autem
ea
confessione
maius
desiderat,
in
ipso
disputationis
progressu
ostendit.
Ne
diceret
quispiam,
inquit,2)
Discernit
me
ab
aliis
fides
mea,
iustitia
mea,
aut
aliquid
simile,
talibus
occurrens
cogitationibus
rogat
doctor
gentium:
Quid
habes
quod
non
acceperis?
(1
Cor.
4,
7.)
A
quo
autem,
nisi
ab
illo
[pag.
27]
qui
te
discernit
ab
alio,
cui
non
donavit
quod
donavit
tibi?
Deinde:3)
Fides
igitur,
et
inchoata,
et
perfecta,
donum
Dei
est:
et
hoc
donum
quibusdam
dari,
quibusdam
non
dari,
omnino
non
dubitet,
qui
non
vult
manifestissimis
scripturae
testimoniis
repugnare.
Cur
autem
non
omnibus
detur,
fidelem
movere
non
debet,
qui
credit
ex
uno
omnes
in
condemnationem
iustissimam
venisse.
Cur
autem
istum
potius
quam
illum
Deus
hinc
liberet,
inscrutabilia
sunt
iudicia
eius,
et
viae
eius
investigabiles.
Item:4)
Si
discutiatur
et
quaeratur,
unde
quisque
sit
dignus,
non
desunt
qui
dicant:
Voluntate
humana.
Nos
autem
dicimus:
Gratia
vel
praedestinatione
divina.
Postea
subiicit:5)
Salvator
ipse
Dei
filius
praeclarissimum
est
gratiae
et
praedestinationis
lumen.6)
Respondeatur,
quaeso:
homo
ille,
ut
a
verbo
patri
coaeterno
in
unitatem
personae
assumptus
filius
Dei
unigenitus
esset,
unde
hoc
meruerit.
7)
Quod
enim
eius
bonum
qualecunque
praecessit?
Quid
egit
1)
Cap.
1.
2)
Cap.
5.
3)
Cap.
9.
4)
Cap.
10.
5)
Cap.
15.
6)
miroir.
7)
qu'est-ce
qu'avoit
merite
ceste
nature
humaine
qu'il
a
prinse,
pour
estre
unie
en
UB
e
mesme
personne
a
la
sagesse
eternelle
de
Dieu
etc.
|