1:266
tores.
Quorum
autoritate
si
dirimendum
certamen
esset,
melior
victoriae
pars
(ut
modestissime
etiam
loquar)
ad
nos
inclinaret.
Verum,
quum
multa
praeclare
ac
sapienter
ab
illis
patribus
scripta
sint,
in
quibusdam
vero
iis
acciderit
quod
hominibus
solet,
isti
pii
scilicet
filii,
qua
sunt
et
ingenii
et
iudicii
et
animi
dexteritate,
eorum
tantum
lapsus
et
errores
adorant;
quae
bene
dicta
sunt,
vel
non
observant,
vel
dissimulant,
vel
corrumpant:
ut
dicas
prorsus
illis
curae
fuisse,
in
auro
legere
stercora.
Tum
improbis
clamoribus
nos
obruunt,
ceu
patrum
contemptores
et
adversarios.
Nos
vero
adeo
illos
non
contemnimus,
ut
si
id
praesentis
instituti
esset,
nullo
negotio
mihi
liceat
meliorem
eorum
partem
quae
hodie
a
nobis
dicuntur,
ipsorum
suffragiis
comprobare.
Sic
tamen
in
eorum
scriptis
versamur,
ut
semper
meminerimus,
omnia
nostra
esse,
quae
nobis
serviant,
non
dominentur;
nos
autem
unius
Christi
(1
Cor.
3,
21),
cui
per
omnia,
sine
exceptione,
parendum
sit.
Hunc
delectum
qui
non
tenet,
nihil
in
religione
constitutum
habebit;
quando
multa
ignorarunt
sancti
illi
viri,
saepe
inter
se
conflictantur,
interdum
etiam
secum
ipsi
pugnant.
Non
sine
causa,
inquiunt,
a
Solomone
(Prov.
22,
28)
admonemur,
ne
transgrediamur
antiquos
terminos,
quos
posuerunt
patres
nostri.
At
non
eadem
est
regula
in
agrorum
limitibus
et
obedientia
fidei;
quam
sic
comparatam
esse
oportet,
ut
obliviscatur
populum
suum
et
domum
patris
sui
(Psal.
45,
11).
Quod
si
tantopere
gestiunt
ἀλληγορίζειν,
cur
non
apostolos
potius,
quam
alios
quosvis
patres
interpretantur,
a
quibus
praescriptos
terminos
nefas
sit
revellere?
sic
enim
interpretatus
est
Hieronymus,
cuius
verba
in
suos
canones
retulerunt.
Quod
si
eorum,
quos
intelligunt,
fixos
esse
volunt
terminos,
cur
ipsi,
quoties
libet,
adeo
licenter
transgrediuntur?
Ex
patribus
erant,
quorum
alter
1)
dixit,
Deum
nostrum
non
edere
neque
bibere,
itaque
non
habere
opus
calicibus
neque
discis;
alter
2)
sacra
aurum
non
quaerere,
neque
auro
placere
quae
1)
Achatius
in
lib.
11.
c.
16.
tripert.
histor.
2)
Ambros,
lib.
2.
de
offic.
c.
28.
|