6:265
DE
LIBERO
ARBITRIO.
ram,
ut
est
post
lapsum
vitiata
et
corrupta,
non
ex
se
ipso
damnat
Lutherus,
sed
acquiescit
in
Dei
optimi
et
summi
[pag.
45]
iudicis
sententia,
a
qua
provocare
nefas
est.
Quis
enim
haec
omnia
pronunciavit?
Omne
figmentum
cordis
humani
tantum
modo
malum
est
a
pueritia
(Gen.
6,
5).
Perversum
est
cor
hominis,
prae
omni
re,
et
fraudulentum
(Ier.
17,
9).
Omnes
declinaverunt,
simul
inutiles
facti
sunt,
non
est
qui
faciat
bonum,
ne
unus
quidem
(Psal.
14,
3;
Rom.
3,
12).
Affectus
carnis
inimicitia
est
adversus
Deum;
legi
Dei
non
subiicitur,
neque
etiam
potest
(Rom.
8,
7).
Et
alia
innumera.
Eat
nunc
Pighius,
et
tot
tamque
gravia
Dei
iudicia
uno
convicio
retractet.
Quantum
ad
sanctos
pertinet,
non
dubium
quin
spiritus
sancti
gratiae
resistat,
quod
in
illis
residuum
est
propriae
naturae.
Neque
enim
humilitatis
gratia
mentiebatur
Paulus,
dum
confitebatur
non
habitare
in
se,
hoc
est
in
carne
sua,
bonum
(Rom.
7,
18):
sed
cum
gemitu
non
ficto
miseriam
suam
deplorabat.
Illic
totum
carnis
ingenium
pravitatis
damnat:
carnem
vero
definit,
quidquid
a
se
ipso
habet.
Dum
ergo
carnis
suae
reliquias
resistere
Dei
iustitiae
conqueritur,
quid
differt
a
Luthero?
nisi
quod
rem
eandem
non
totidem
syllabis
exprimit.
Exhorrere
se
Pighius
ad
hanc
Lutheri
vocem
dicit,
naturam
carnis
in
sanctis
quoque,
velut
feram
indomitam,
spiritui
sancto
reluctari.
Omitto
nunc
Paulum:
quid,
rogo,
sibi
volunt
haec
Augustini
1)
verba?
Item,
nemo
se
palpet
:2)
de
suo
Satanas
est.
Tollat
homo
peccatum
quod
suum
est:
Deo
iustitiam
relinquat.
Si
haec
a
Luthero
dicerentur,
quos
nunc
tumultus
Pighius
misceret?
De
sanctis
loquitur
Augustinus:
quidquid
sunt
vel
habent
a
natura,
pronunciat
esse
peccatum:
nec
eo
contentus,
dicit
ipsorum
unumquemque
de
suo
esse
Satanam.
Scio
quidem
me
cum
insano
hoc
capite
nihil
proficere,
qui
ullis
scripturis
crediturum
se
negat,
quae
secus
doceant,
quam
ipse
iam
sibi
persuasit:
quin
etiam
elato
supercilio
iactat,
non
dubitanter
se
dicturum,
a
diabolo
omnis
blasphemiae
autore
prodiisse,
si
quae
tales
proferantur.
Quid
facias
cum
tali
furia?
Sua
se
imaginatione
[pag.
46]
sic
inebriavit,
vel
fascinavit
potius,
ut
neque
homines,
neque
angelos,
neque
Deum
audire
sibi
reclamantem
sustineat.
Hoc
enim
sacrilegium
disertis
verbis
evomit:
Si
quae
scripturae
Lutheri
doctrinam
adstruerent,
a
Lucifero
omnis
blasphemiae
et
impietatis
autore
fuisse
dictatas,
nihil
dubitarem
dicere.
Item
alibi:
Sunt
eiusmodi
dogmata,
ut
dicere
non
dubitem,
nulli
evangelio,
nullis
scripturis,
nullis
apostolis,
sed
nec
angelis
de
coelo
omnibus
cre-
1)
Homil.
49.
In
Ioannem.
2)
Nemo
se
palpet
{omisso:
item),
lb!Q
seqq.
|