[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:265  265  CAPUT  III.  266  22.  Qui  est  in  dextera  Dei,  profectus  in  coelum,  subiectis  sibi  angelis,  et  potestatibus,  et  virtutibus.  19.  In  quo  et  iis.  Hoc  addidit  Petrus,  ut  sciamus  vivificam  illam)  de  qua  loquutus  est,  spiritus  virtutem  non  exsertam  fuisse  in  sola  Christi  persona,  sed  in  nos  etiam  diffundi:  quemadmodum  et  Paulus  docet  ad  Roma.  capite  o,  5.  Dicit  ergo,  non  sibi  modo  Christum  resurrexisse,  sed  ut  vim  eandem  spiritus  sui  aliis  patefaceret  :  adeoque  ipsam  usque  ad  mortuos  penetrasse.  Unde  sequitur,  nos  eam  non  minus  sensuros,  ut  quidquid  in  nobis  mortale  est,  vivificet.  Caeterum  quia  loci  huius  obscuritas  varias  expositiones  (ut  fieri  solet)  nobis  peperit,  priore  loco  quae  ab  aliis  afferuntur,  refellam:  deinde  genuinum  et  verum  sensum  quaeremus.  Trita  et  vulgaris  opinio  fuit,  hic  narrari  Christi  descensum  ad  inferos:  sed  verba  aliud  sonant.  Neque  enim  animae  Christi  fit  mentio,  sed  tantum  quod  spiritu  venerit.  Sunt  autem  haec  longe  diversa,  animam  Christi  venisse  9  et  Christum  praedicasse  spiritus  sui  potentia.  Nominatim  ergo  spiritum  exprimit  Petrus  ut  imaginationem  tollat  realis  (ut  vocant)  praesentiae.  Alii  de  apostolis  exponunt,  quod  scilicet  eorum  ministerio  mortuis  apparuit,  id  est  infidelibus.  Fateor  quidem  Christum  per  apostolos  spiritu  suo  venisse  ad  eos  qui  in  carne  detinebantur.  Sed  haec  expositio  multis  rationibus  falsa  coarguitur.  Primum  dicit  Petrus,  ad  spiritus  Christum  venisse:  quo  nomine  significat  animas  a  corporibus  separatas.  Vivos  enim  homines  spiritus  vocari  nusquam  receptum  est.  Deinde  quod  4.  cap.  in  eundem  sensum  repetet  Petrus,  allegoriam  non  admittit.  Ergo  de  mortuis  proprie  verba  intelligi  oportet.  Tertio  hoc  valde  absurdum  est,  Petrum  de  apostolis  agentem,  mox  quasi  sui  oblitum  transsitire  ad  tempus  Noe.  Certe  nimis  intempestive  hoc  modo  abrupta  esset  oratio.  Falsum  ergo  est  illud  commentum.  Porro  eorum  delirium  qui  putant  incredulos,  Christi  adventu,  post  mortem  suam,  a  reatu  liberatos  esse,  longa  refutatione  non  indiget.  Certa  enim  scripturae  doctrina  est,  nos  salutem  non  consequi  in  Christo,  nisi  fide.  Ergo  qui  ad  mortem  usque  obstinati  fuerunt,  his  nulla  spes  relinquitur.  Probabilius  aliquanto  loquuntur,  qui  redemptionem  a  Christo  partam  profuisse  dicunt  mortuis,  qui  tempore  Noe  diu  fuerant  increduli:  tamen  resipuerant  demum,  paulo  ante  quam  diluvio  mergerentur.  Illos  ergo  intelligunt  poenas  contumaciae  suae  dedisse  in  carne,  servatos  tamen  Christi  beneficio,  ne  aeternum  perirent.  Sed  haec  parum  firma  est  divinatio:  deinde  pugnat  cum  orationis  contextu.  Petrus  enim  uni  duntaxat  familiae  Noe  salutem  attribuit:  exitio  autem  addicit  omnes  qui  extra  arcam  fuerunt.  Ego  itaque  non  dubito  quin  generaliter  dicat  Petrus,  gratiae  Christi  manifestationem   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci