5:265
DE
FUGIENDIS
IMPIORUM
SACRIS.
sese
induunt
:
nec
intelligunt,
superstitione
id,
an
callida
simulatione
faciant,
ad
rem
non
pertinere.
Quando
utroque
pariter
modo
et
sacram
Dei
religionem
ludibrio
habent
inter
homines,
et
exemplo
suo
partim
rudium
inscitiam,
ad
obstinatiorem
pervicaciam
confirmant,
partim
imbecillium
dubias
haesitantesque
conscientias
labefactant.
Communicare
ubi
vetuit
apostolus
(Ephes.
5,
11)
operibus
infructuosis
tenebrarum,
simul
adiicit
ut
potius
a
nobis
redarguantur.
Qua
posteriore
particula,
quid
per
illam
priorem
voluisset,
explicavit:
nempe
tum
nf>s
flagitiosis
ac
iniquis
facinoribus
communicare,
quum
illa
nobis
placere
quoquo
modo
1)
significamus.
Unde
profecto
absque
dubio
perspicis,
ab
istarum
abominationum,
de
quibus
nobis
sermo
est,
inquinamentis
eum
se
demum
praestare
immunem,
qui
nullam
earum,
ne
fictam
quidem,
imitationem
in
se
suscipiat.
Caeterum,
qui
se
ad
eum
modum
abstinentem
praestiterit,
eum
nec
aspectu,
nec
ingressu,
nec
vicinitate
ullam
adeo
vel
noxam,
vel
maculam
contrahere,
ut
ex
eo
constantiam
suam
Domino
magis
approbet,
quod
hostilibus
copiis
circumsessus,
expugnari
tamen
se
non
patiatur.
Hac
ratione
Paulo
(Act.
17,
23)
licuit,
illaesa
pietate,
non
modo
circum
omnes
Atheniensium
aras
obambulare,
eaque
loca
pedibus
terere,
quae
essent
mille
impietatum
notata
vestigiis
et
recentium
forte
sacrificiorum
odorem
adhuc
referrent
:
verum
oculos
huc
atque
illuc
circumferre,
et
quid
in
unaquaque
ara
inscriptum
foret,
curiose
contemplari.
Non
enim
ad
singula
deorum
nomina
sese
religiose
inclinabat,
nec
quos
in
salutandis
suis
simulacris
ritus
observabant
idololatrae
repraesentabat:
[pag.
31]
sed
superstitionum
omnium
neglectum
prae
se
ferens,
requirebat
quod
tandem
reperit,
unde
ad
illustrandam
Domini
gloriam,
velut
ex
adversariorum
tabulis
argumentum
proferret.
Eadem
ratione
periculum
non
fuit,
ne
conscensa
navi,
quae
insigne
haberet
Geminorum
(Act.
28,
l
l
)
,
aliquid
ex
ea
dedicatione
piaculi
in
se
susciperet,
quum
ita
se
gereret,
nullum
ut
superstitionis
ritum
cum
impiis
ipsum
communicare
facile
appareret.
Neque
enim,
quod
alios
ex
more
egisse
verisimile
est,
arbitrari
possumus
ipsum,
aut
sub
primum
ingressum
deos
tutelares
salutasse,
aut
solventem
a
portu,
secundam
ab
illis
navigationem
petiisse
aut
petentibus
succinuisse,
quasi
in
eorum
precationem
consentiret.
Quare
ne
quo
scrupulo
vanae
gentium
dedicationes
animos
nostros
impedirent
(ac
si
efficere
possent,
ne
iis
rebus
uti
pure
liceret,
quas
in
usum
nostrum
Dominus
sanctificavit,
modo
ne
perperam
abutamur)
nominatim
expressit
Lucas,
Paulum
illos
Castoris
et
Pollucis
titulos,
quo
minus
traiiciendi
causa
navem
illis
consecratam
conscenderet,
nihil
reformidasse.
Quod
1)
quomodo
1576.1611.
|