49:265
265
CAPUT
XIV.
266
proximum
abs
te
non
negligi.
Commune
hoc
loco
appellat
profanum,
et
quod
ab
impiis
promiscue
usurpatur:
ut
opponatur
iis
quae
peculiariter
sunt
sanctificata
in
usurii
populi
fidelis.
Dicit
se
nosse
et
persuasum
esse
de
puritate
omnium
ciborum,
quo
eam
extr*a
dubium
ponat.
Addit
in
Domino
I
e
s
u
:
quia
eius
beneficio
et
gratia
consequimur
ut
a
Domino
benedicantur
nobis
omnes
creaturae,
quae
alioqui
in
Adam
erant
maledictae.
Simul
tamen
voluit
opponere
libertatem
a
Christo
datam
legis
servituti,
ne
teneri
se
putarent
ea
observatione
a
qua
Christus
ipsos
liberasset.
In
exceptione,
quam
posuit,
docemur,
nihil
tam
purum
esse
quod
non
contaminet
corrupta
conscientia.
Sola
enim
fides
est
ac
pietas,
quae
nobis
omnia
sanctificat.
Infideles
autem,
ut
intus
polluti
sunt,
ita
attactu
suo
inficiunt
omnia
(Tit.
1,
15)1).
15.
Si
propter
cibum
frater
tuus
contristatur.
Nunc
declarat
quot
modis
usum
bonarum
rerum
vitiet
fratrum
offensio.
Ac
prima
quidem
ratio
est,
quod
violatur
caritas,
si
ob
causam
tam
levem
frater
moerore
afficitur:
contrarium
enim
caritati
est,
alicui
doloris
causam
dare.
Altera,
quod
dum
vulneratur
infirma
conscientia,
dissipatur
pretium
sanguinis
Christi:
nam
contemptissimus
frater
sanguine
Christi
est
redemptus:
indignum
est
ergo
ut
perdatur,
quo
ventri
satisfiat.
Et
nos
turpiter
nimium
cupiditatibus
nostris
sumus
addicti,
si
Christo
cibum,
rem
vilissimam,
praeferimus.
Tertia
est,
quod
si
bona
est
libertas
per
Christum
nobis
acquisita,
dare
operam
debemus
ne
in
hominum
maledicentiam
incidat
ac
merito
vituperetur:
quod
fit
ubi
importune
Dei
donis
abutimur.
Hae
ergo
rationes
movere
nos
debent
ne
temere
ob
licentiam
nostram
in
offensiones
incurramus.
17.
Non
est
enim
regnum
Dei.
Iam
e
converso
docet,
posse
nos
citra
iacturam
abstinere
usu
nostrae
libertatis:
quia
regnum
Dei
non
sit
in
illis
rebus
positum.
Nam
quae
vel
ad
erigendum,
vel
ad
conservandum
Dei
regnum
pertinent,
nullo
modo
sunt
omittenda,
quaecunque
tandem
sequantur
offensiones.
Quod
si
ob
caritatem
cedere
licet
usu
ciborum,
illaeso
Dei
honore,
salvo
Christi
regno,
pietate
inoffensa:
ferendi
non
sunt
illi,
qui
ob
eos*
ecclesiam
conturbant.
Iisdem
argumentis
utitur
in
priore
ad
Corinthios
(6,13):
Esca
ventri,
et
venter
escis
:
Deus
utrumque
destruet.
Si
manducaverimus,
non
abundabimus
(1.
Cor.
8,
8).
Quibus
in
summa
vult
ostendere
cibum
et
potum
res
esse
viliores
quam
ut
earum
causa
debeat
cursus
evangelii
impediri.
Sed
iustitia
et
pax.
Haec
obiter
cibo
et
potui
opposuit,
non
ut
omnia
enumeraret
quibus
constat
Christi
regnum:
sed
ut
indicaret
positum
esse
in
i)
1.
Tim.
1.
Calvini
opera.
Vol.
XLIX.
|