[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:264  quuti  sunt  illi  animose,  sed  tunc  demum  vere  fortia  erit  animus,  si  in  Deum  respiciat.  Ideo  hanc  exceptionem  addidit  Petrus,  si  i  t  a  ferat  voluntas  Dei.  Nam  his  verbis  admonet,  si  quid  iniuste  patimur,  id  non  fortuito  accidere,  sed  certo  potius  Dei  arbitrio:  Deum  autem  nihil  velle  aut  statuere  nisi  optima  causa,  pro  confesso  assumit.  Quare  hoc  solatii  semper  habent  in  suis  miseriis  fideles,  quod  sciunt  se  Deum  habere  testem:  deindeque  agnoscunt  ab  eo  se  in  arenam  deduci,  ut  sub  eius  auspiciis  fidei  suae  specimen  edant.  18.  Quia  et  Christus  semel.  Alia  consolatio,  quod  si  in  afflictionibus  nostris  sumus  nobis  bene  conscii,  exemplo  Christi  patimur:  unde  sequitur,  nos  beatos  esse.  Simul  autem  probat  a  fine  mortis  Christi,  minime  consentaneum  esse  ut  ob  maleficia  nostra  plectamur.  Christum  enim  passum  esse  docet,  ut  nos  adduceret  Deo.  Quid  hoc  sibi  vult,  nisi  nos  Christi  morte  ita  fuisse  Deo  consecratos,  ut  illi  vivamus  et  moriamur?  Sunt  igitur  duo  huius  sententiae  membra.  Prius  est,  ferendas  esse  aequo  animo  persequutiones,  quia  filius  Dei  nobis  viam  monstret.  Alterum  vero,  quod  quum  in  Dei  obsequium  addicti  simus  Christi  morte,  non  ob  delicta  nostra,  sed  ob  iustitiam  pati  deceat.  Hic  tamen  moveri  potest  quaestio:  Annon  fideles  castiget  Deus,  quoties  alicunde  affligi  patitur.  Bespondeo,  saepe  quidem  fieri  ut  Deus  poenas  ipsis,  quas  meriti  sunt,  irroget.  Neque,  hoc  Petrus  negat:  sed  admonet  quantum  hoc  sit  solatii,  habere  coniunctam  cum  Deo  causam.  Quomodo  autem  peccata  Deus  in  iis  non  puniat,  qui  persequutionem  sustinent  propter  iustitiam,  et  quo  sensu  vocentur  innocentes,  proximo  cap.  videbimus.  Mortificatus  quidem.  Hoc  iam  magnum  erat,  nos  filio  Dei  esse  conformes,  quum  sine  causa  patimur:  sed  accedit  aliud  consolationis  argumentum,  felicem  mortis  Christi  exitum  fuisse:  quia  etsi  passus  est  propter  infirmitatem  carnis,  resurrexit  in  virtute  spiritus.  Ergo  Christo  nihil  obfuit  crux,  nequa  mors,  quum  vita  palmam  obtinuerit.  Hoc  autem  ideo  dictum  est,  ut  sciamus  (quemadmodum  etiam  Paulus  admonet  [2.  Cor.  4,  10])  nos  in  corpore  nostro  ferre  mortificationem  Christi,  quo  vita  eius  manifestetur  in  nobis.  Caro  hic  pro  externo  homine  capitur,  spiritus  pro  divina  potentia,  qua  Christus  victor  a  morte  emersit.  19.  In  quo  et  iis  qui  in  specula  erant  spiritibus,  profectus  praedicavit:  20.  quum  increduli  fuissent  olim,  quum  semel  exspectabatur  Dei  patientia  in  diebus  Noe:  dum  apparabatur  arca,  in  qua  paucae,  hoc  est,  octo  animae  servatae  sunt  per  aquam.  21.  Cuius  figurae  respondens  baptismus,  nos  quoque  salvos  reddit:  non  abiectio  sordium  carnis,  sed  bonae  conscientiae  examen  apud  Deum  per  resurrectionem  Iesu  Christi:  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci