5:264
mur?
Iam
et
Samaritanorum
religionem
non
ob
id
imitari
non
licebat
omnino,
quod
deorum
esset
alienorum
cultu
implicata,
sed
quod
pravo
illegitimoque
Dei
cultu
polluta
foret.
In
hoc,
mi
frater,
in
hoc
fallimur,
quod
dum
immundas
per
se
et
sacrilegas
caeremonias
esse
non
putamus,
nisi
quae
gentilium
deorum
nominibus
palam
sint
insignitae,
sacrosanctum
Dei
nomen
profanare,
summum
esse
sacrilegium
obliviscimur.
Profanatur
autem
non
magis,
dum
suppositis
aliis
diis,
plane
ipse
repudiatur:
quam
dum
commentitium
illi
quidpiam,
quod
eius
maiestatem
inhonoret,
affingitur.
Eant
nunc,
qui
ad
missalis
illius
e
panario
Dei
conspectum
genua
simulandae
religionis
causa
inclinant,
et
levius
se
delinquere
iactant,
1)
quod
sub
Dei
nomine
idolum
adorent.
Ac
si
non
illa
potius
nefaria
sui
nominis
usurpatione
bis
irrideretur
Dorninus:
quod
et
eo
nihilo
secius
relicto,
ad
idolum
curritur,
et
transire
ipse
in
panem
fingitur,
obscuro
ac
velut
magico
murmure
incantatum.
Porro
quod
omni
impiarum
superstitionum
communione
ita
praecise
interdico,
id
in
eam
partem
nolim
accipias,
quasi
earum
rerum
tibi
religionem
iniiciam,
quas
vel
effugere
omnino
non
sit
in
tua
positum
facultate,
vel
liberas
alioqui
esse
conveniat.
Neque
enim
si
intra
templorum
omnium,
quae
quidem
istic
sunt,
parietes,
infinita
quotidie
impietatis
exempla
eduntur,
idcirco
te
a
primis
eorum
limitibus
arceo,
nec
si
simulacra
omnia
nefandis
sacrilegiis
sunt
dedicata,
ideo
ea
protinus
aspicere
te2)
veto.
Quando
alterum
sine
noxa
est:
alterum,
praeter
id
quod
nihil
obest,
simul
ac
pedem
domo
extuleris,
(tanta
idolorum
multitudine
refertae
[pag.
301
s
u
n^
viae
omnes)
tui
arbitrii
esse
desinit.
Te
ergo
usque
adeo
superstitiosum
esse
nolo,
ut
templi
magis
ingressu
pedem,
aut
simulacri
aspectu
magis
oculum
pollui
existimes,
quam
si
vel
illum
in
vulgarem
quemvis
locum
inferas,
vel
hunc
in
rudem
informemque
aliquem
lapidem
coniicias.
Verum
enim,
ut
illa
tibi
esse
permissa
audis:
ita
ne
ultra
eius
libertatis
modum
licentia
progrediaris,
etiam
atque
etiam
reputes.
Hunc
modum
definire
non
improprie
mihi
videor,
quum
ab
omni
in
universum
sacrilegiorum
communione
abstinendum
tibi
doceo.
Siquidem
per
communionem,
non
simplicem
loci
propinquitatem
(quae
minime
nos
illis
implicat)
sed
tum
interiorem
consensionem,
tum
externam
quamvis
testificationem,
qua3)
in
illorum
approbationem
subscribatur,
intelligis.
Consensu
ne
illis
adhaerescant,
qui
modica
veritatis
luce
sunt
irradiati,
vix
est
timendum.
Illis
illis4)
testificationibus
scelestae
participationis
laqueis
1)
Ed.
princeps:
iactent.
2)
Ita
sola
princeps.
Caeterae
omittunt:
te.
3)
Edd.
rece.
1576
seqq.
quae
{Gallus:
par
laquelle).
4)
Alterum
illis
omittunt
1576
seqq.
Gallice
vertttut
ad
literam:
par
ces
par
ces
attestations.
|