41:264  videntur  spectare  in  ecclesiae  perniciem  prodesse  tamen  et  esse  salutiferas  filiis  Dei,  nempe  quia  hoc  modo  purgantur  et  mundantur  et  dealbantur.  Sed  hinc  etiam  colligere  oportet  semper  subesse  aliquas  faeces,  ut  ita  loquar,  in  ipsis  electis,  imo  in  sanctissimis  martyribus,  quae  purgandae  sint.  Neque  enim  hic  angelus  de  hypocritis  disserit,  neque  etiam  de  vulgo  fidelium,  sed  sumit  quod  maxime  splendebat  in  ecclesia,  et  quod  erat  perfectissimum:  et  tamen  dicit  talibus  opus  esse  purgatione.  Sequitur  ergo  nullos  pollere  tanta  sanctimonia  et  puritate,  quin  adhuc  resideant  in  ipsis  aliquae  sordes,  quae  purgationem  exigunt,  ita  ut  ipsis  necesse  sit  transire  per  fornacem,  et  mundari  instar  auri  et  argenti.  Hoc  ad  omnes  Dei  martyres  extenditur.  Unde  etiam  videmus  quam  insulse  imaginentur  papistae  merita  sanctorum  ad  nos  redundare,  quoniam  plus  quam  necesse  erat  praestiterint.  Nam  hinc  pendent  indulgentiae,  quas  vocant,  quia  sic  ratiocinantur,  Si  Petrus  defunctus  fuisset  suo  fato,  iam  fideliter  se  gesserat  toto  vitae  cursu  :  ergo  meritus  erat  coronam  regni  coelestis:  quum  ultra  progressus  fuerit,  et  fundent  sanguinem  suum,  aliquid  igitur  iam  superabundat,  illud  non  debet  esse  inutile,  ergo  Petri  et  Pauli  sanguis  prodest  hodie  nobis  ad  remissionem  peccatorum.  Haec  est  theologia  papalis,  neque  vero  pudet  miseros  illos  sophistas  tam  crassas  blasphemias  et  tam  foeda  sacrilegia  evomere.  Atqui  longe  aliter  hic  pronuntiat  angelus,  nempe  proficere  ipsos  martyres,  quum  mortem  oppetunt  pro  veritatis  patrocinio,  quia  Deus  ipsos  purgat  et  mundat,  et  excoquit,  et  dealbat  Hoc  non  diceret  angelus,  nisi  semper  aliquid  faecis  admixtum  esset  puritati  sanctorum.  Haec  autem  doctrina  satis  superque  nos  animare  debet  ad  omnes  conflictus  subeundos,  ubi  videmus  nos  occultis  sordibus  plenos  esse,  vel  saltem  adhuc  inquinatos:  deinde  ubi  certo  possumus  statuere  mortem  nobis  profuturam  hac  in  parte,  quoniam  scilicet  Dominus  nos  vitiis,  quibus  adhuc  polluti  et  infecti  sumus,  purgabit.  Et  huc  etiam  valet  repetitio,  quia  non  simpliciter  dicit  angelus  ad  purgandos  ipsos,  sed  addit,  ad  mundandos^  et  dealbandos.  Qualiscunque  igitur  sanctitas  refulgeat  in  optimis  quibusque,  latent  tamen  in  ipsis  adhuc  multae  sordes  et  maculae,  et  sunt  multa  vitia,  ideo  semper  utilis  ipsis  est  persequutio.  Iam  mitigat  angelus  quod  poterat  videri  valde  acerbum,  quum  dicit  usque  ad  tempus  finis,  id  est,  usque  ad  tempus  finitum.  Quibus  verbis  intelligit  Deum  fore  propitium  suis,  ut  non  urgeat  ipsos  ultra  modum,  quemadmodum  dicit  Paulus  ipsum  fidelem  esse,  ut  det  felicem  exitum  tentationibus,  neque  nos  premat  ultra  vires  et  mensuram  eius  fortitudinis  quam  nobis  contulit.  Dicit  ergo  angelus  fore  aliquem  finem  his  malis,  et  confirmat  hanc  sententiam  quum  dicit,  quia  adhuc  usque  ad  tempus  praefixum.  Sed