7:263
263
PAULI
m.
ADMONITIO
264
legantur,
quae
maxime
et
pietatem
laedunt,
et
omnem
legum
ordinem
confundunt
(S)
Nam
quod
laicos
de
rebus
spiritualibus
iudicare
vis
posse:
neque
laicos
modo,
sed
nullo
discrimine
laicos,
(9)
et
damnatarum
haeresium
assertores:
(10)
quod
de
bonis
ecclesiasticis,
et
de
eorum
futuris
controversiis
statuis,
quod
eos
(
l
l
)
qui
extra
ecclesiam
sunt,
et
per
edictum
tuum
pridem
damnati,
iononbus
pristinis
in
iudiciis
ac
tribunalibus
restituis,
atque
hoc
[pag.
ll]pro
tua
et
imperatoria
potestate
facis,
(12)
minime
approbantibus
caeteris,
qui
antiqua
et
sancta
obedientia
perseverant
(13)
Quid
tandem
horum
cum
divinis
institutionibus
ac
legibus,
quibus
perpetuo
ecclesia
est
gubernata,
convenit?
Quae
omnem
potius
disciplinam,
omnem
ordinem,
sine
quo
nullus
hominum
coetus
regi
potest,
ab
ecclesia
prorsus
tollunt
Haec
vero
quo
magis
ab
omni
recta
disciplina
et
consuetudine
maiorum
sunt
aliena,
eo
minus
nobis
persuadere
possumus,
e
tuo
ipsius
sensu
illa
unquam
emanare
potuisse,
sed
eandem
pietatem
animo
tuo
suppressam
quidem
ad
tempus
malorum
consiliis,
qui
huic
sanctae
sedi
sunt
rebelles,
putamus:
qui
si
a
te
impetrare
non
potuerunt,
ut
quae
contra
eam
volebant
facere,
probares,
saltem
ut
eiusmodi
edictis
aliquam
abalienati
animi
tui
[pag.
12]
significationem
dares,
abs
te
contendisse
facile
possumus
existimare:
impetrare
vero
tanto
magis
debemus,
quanto
id
tibi
et
ecclesiae,
nisi
cito
ad
te
ipsum
redeas,
maiori
damno
et
detrimento
fore,
nobis
maxime
est
persuasum:
quod
non
possumus
non
indies
magis
magisque
timere,
quo
attentius
consideramus,
quibuscum
amicitiam
inieris.
Si
enim,
ut
inquit
apostolus,
corrumpunt
bonos
mores
colloquia
mala,
quanto
gravius,
(14)
si
quis
cum
malis
coniuncta
consilia
et
foedera
habeat,
hoc
de
eo
timendum
erit
Quanquam
quidem
non
dubitamus,
sub
spe
pietatis,
utilitatis,
tulerat:
quum
ille
pronunciasset,
provocante
Donato,
cognitio
ad
arelatensem
episcopum
delata
fuit,
ut
testis
est
Augustinus.
Our
non
clamitabat
Melchiades,
omnia
perperam
confundi,
quod
sibi
eriperetur
summa
iudicandi
potestas?
Restat
ergo
ut
hoc
persuadeat
Frenesius
iis,
qui
sine
difficultate
pro
oraculo
recipiunt,
Cepham
esse
caput.
8)
Quasi
vero
pro
libidine
cuiusque
statui
voluerit
imperator,
ac
non
potius
legitima
ultro
citroque
[pag.
52]
habita
disceptatione,
ex
sacrosancto
Dei
verbo
sumi
definitionem.
Quasi
etiam
laicis
mandarit
istas
partes,
ut
definiant
ipsi,
ac
non
potius
ut
sciscant,
quod
ex
Dei
verbo
constiterit.
Hoc
si
novum
est
Frenesio,
valde
est
omnis
antiquitatis
imperitus.
9)
Nempe
si
huic
Frenesii
iudicio
stetur,
ne
concilio
quidem
opus
fuerit.
Res
enim
iam
expedita
hoc
modo
erit,
si
indicta
causa
iam
censeantur
damnatarum
haeresium
assertores,
qui
se
ad
reddendam
doctrinae
suae
rationem
offerunt.
Neque
vero
imprudenter
agit
sanctissimus
pater.
Quid
enim
optabilius,
quam
hostes
suos
voce
una
iugulare?
Sed
hoc
est
incommodi,
quod
qui
tam
atrociter
hic
damnantur,
praeclare
et
strenue'
ab
hac
calumnia
se
purgant;
papam
vero
ipsum
interim
non
modo
impietatis
ac
scelerum
omnium
reum
peragunt,
sed
antichristum
esse
convincunt,
impiorum
omnium
caput.
10)
Quid,
an
non
spiritus
sancti
elogio
praedicatur
sanctus
rex
Iosias,
1)
quod
quum
oblationes
ingurgitari
videret
a
sacerdotibus,
scribam
suum
exigendis
rationibus
praefecerit?
Quid
ergo
piaculi
erit,
si
hodie
eius
exemplo
christiani
principes,
dum
a
papae
gurgitibus
ecclesiae
opes
vorari,
et
|